Epirubitsin

Epirubitsin 60-150 mg/m2 dozalar doirasida to'g'ri chiziqli farmakokinetikasi bilan xarakterlanadi.
Infuziyani davomiyligi va davolash tartibi preparatni plazmadagi klirensiga ta'sir ko'rsatmaydi.
Buyraklar va jigar funktsiyasi normal bo'lgan patsiyentlarda epirubitsin 60-150 mg/m2 dozalarda vena ichiga yuborilganidan keyin, uning qon plazmasidagi kontsentratsiyasi juda tez birinchi faza va sekin terminal faza bilan uch fazada pasayadi; preparatning o'rtacha yarim chiqarilish davri taxminan 40 soatni tashkil qiladi. Shu dozalarda preparatning klirensi va metabolizmi parametrlarining qiymatlarida to'g'ri chiziqlilik aniqlangan. Kalamushlardagi taqsimlanishi bo'yicha tekshirishlarda, epirubitsinni gematoentsefalik to'siq orqali o'tmasligi ko'rsatilgan.
Preparatning asosiy metabolitlari epirubitsinol (13-ON-epirubitsin), epirubitsin va epirubitsinolning glyukuronidlari hisoblanadi. 4-O-glyukuronlanish epirubitsin va doksorubitsinning parchalanishini farqlaydi, bu epirubitsinni nisbatan tez chiqarilishini va uni kamroq toksikligini tushuntiradi. Asosiy metabolitni (epirubitsinolning) plazmadagi kontsentratsiyasi turg'un past bo'lgan va amalda o'zgarmagan preparatdagilarga parallel ravishda o'zgargan.
Epirubitsin jigarda faol metabolizmga uchraydi.
Epirubitsinning plazmadagi klirensini yuqori qiymatlari (0,9 l/min) va uning sekin chiqarilishi, preparatning yuqori taqsimlanish hajmini aks ettiradi. Jigar faoliyatining buzilishlari bo'lgan patsiyentlarda, plazma klirensi pasayadi. 48 soat davomida siydik bilan chiqariladigan miqdori preparatning yuborilgan dozasining taxminan 9-10% to'g'ri keladi.
Qovuqning yuzaki rakida epirubitsin qovuq ichiga qo'llangan hollarda, o'sma to'qimasi sog'lom to'qimaga qaraganda, 2-10 marta ko'p epirubitsinni yutadi.

Epirubitsin antratsiklinlar guruhidan bo'lgan sitostatik antibiotik hisoblanadi. Epirubitsinning ta'sir mexanizmi uni DNK bilan bog'lanish xususiyatiga bog'liq. Hujayra kul'turalarini ishlatib o'tkazilgan eksperimentlarda, preparatni xujayraga tez kirishi, uni yadroda joylashishi, shuningdek nuklein kislotalari sintezini va mitozni ingibitsiya qilish aniqlangan. Epirubitsinni eksperimental o'smalarning keng doirasiga, shu jumladan L1210 va P388 leykozlari, SA180 sarkomasi (zalvor va astsitik shakli), B16 melanomasi, sut bezining raki, Lewis o'pka raki va chambar ichak 38 rakiga nisbatan faolligi namoyish qilingan. U shuningdek timussiz yalang'och sichqonlarga ko'chirib o'tkazilgan odam o'smalarida (melanoma, sut bezi, o'pka, prostata va tuxumdaon raki) ham faollik namoyon qilgan.

Faqat vena ichiga yoki qovuq ichiga yuborish uchun.

Bolalar va o'smirlarda epirubitsin gidroxloridining xavfsizligi va samaradorligi aniqlanmagan.

Vena ichiga yuborish

Epirubitsinni sistemaning yon porti orqali yuborish tavsiya etiladi, ignani venada to'g'ri joylashganini tekshirilgandan keyin, u orqali fiziologik eritmani vena ichiga infuziyasi o'tkaziladi. Ushbu usul vena ichiga dori vositasi yuborilganidan keyin ekstravazatsiya xavfini minimallashtirish va venani fiziologik eritma bilan yuvishni ta'minlaydi. Yuborish jarayonida epirubitsin gidroxloridini ekstravazatsiyasi to'qimalarning, xatto ularning nekrozigacha bo'lgan og'ir shikastlanish xavfini oshiradi. Ekstravazatsiyadan saqlanish uchun, extiyotkorlikka rioya qilish lozim. Ekstravazatsiya xolida infuziya darxol to'xtatiladi. Preparatni mayda tomirlarga yuborish yoki bir venaga ko'p marta yuborish, uning skleroziga olib kelishi mumkin.

Standart doza

Kattalar uchun monoterapiyada tavsiya etiladigan doza tana yuzasining maydoniga 60-90 mg/m2 ni tashkil qiladi va vena ichiga 3-5 minut davomida yuboriladi. Yuborishni suyak ko'migining gematologik ko'rsatgichlarini funktsional holatiga qarab 21-kunlik interval bilan takrorlash kerak.

Toksiklik belgilari bo'lganida, shu jumladan og'ir neytropeniya/febril neytropeniya va trombotsitopeniyada (ular 21-nchi kuni saqlanishlari mumkin) dozani to'g'irlashni yoki navbatdagi dozani yuborishni kechiktirish talab etilishi mumkin.

Yuqori dozalari

O'pka rakini yuqori dozalar bilan davolashda monoterapiyada epirubitsinni quydagi sxemalarga muvofiq ravishda yuborish kerak:

O'pkaning maydaxujayrali raki (ilgari o'smaga qarshi davolash olmagan patsiyentlarda): 120 mg/m2 dan 1-nchi kuni, har 3 xaftada.

Yuqori dozalar bilan davolashda epirubitsin vena ichiga bolyusli 3-5 minut davomida yoki 30 minutgacha davomiylikdagi infuziya ko'rinishida yuboriladi.

Sut bezining raki

Regionar limfa tugunlariga metastaz bergan sut bezining erta rakini ad'yuvant davolashda, epirubitsinni vena ichiga 100 mg/m2 dan (bir marta davolashning 1-nchi siklida) 120 mg/m2 gacha (ikki yuborishga bo'lingan, siklning 1-nchi va 8-nchi kunlari) vena ichiga yuboriluvchi siklofosfamid va 5-ftoruratsil bilan va tamoksifenni peroral qabul qilish bilan qo'shib yuborish tavsiya etiladi; davolash sikllari xar 3-4 xaftada takrorlanadi.

Oldingi kimyoterapiya yoki nurli davolash, yoshga bog'liq o'zgarishlar yoki suyak ko'migini o'smali infilьtratsiyasi oqibatidagi suyak ko'migi faoliyati pasaygan patsiyentlar uchun pastroq dozalar (60-75 mg/m2 - standart davolash uchun va 105-120 mg/m2 - yuqori dozalar bilan davolash uchun) tavsiya etiladi. 1 sikl uchun umumiy dozani bo'lish va 2-3 ketma-ket kunlar davomida yuborish mumkin.

Turli o'smalardagi monoterapiya va majmuaviy kimyoterapiyada epirubitsinning quyidagi dozalari ishlatiladi:

^{а Dozalar odatda 21-kunlik intervallar bilan 1-nchi kuni yoki 1-nchi, 2-nchi va 3-nchi kuni yuboriladi.}

^{Majmuaviy davolash}

^{Agar epirubitsin boshqa sitostatiklar bilan majmuada ishlatilsa, doza muvofiq kamaytirilgan bo'lishi kerak. Odatda ishlatiladigan dozalar yuqoridagi jadvalda keltirilgan.}

^{Jigar funktsiyasining buzilishi}

^{Epirubitsin asosan gepatobiliar tizimi tomonidan chiqariladi. Jigar funktsiyasining buzilishlari bo'lgan patsiyentlarda bilirubinning zardobdagi kontsentratsiyasiga qarab, dozani quyidagi tarzda kamaytirish kerak}:

Buyraklar funktsiyasining buzilishi

O'rtacha buyrak yetishmovchiligi dozani pasaytirishni talab qilmaydi, chunki epirubitsinning faqat cheklangan miqdori buyraklar orqali chiqariladi. Shunga qaramasdan, zardobdagi kreatininning kontsentratsiyasi ≥5 mg/dl bo'lgan patsiyentlarda dozani to'g'irlash talab qilinishi mumkin.

Qovuq ichiga yuborish:

Qovuqning yuzaki rakini va qovuqning rakini davolash uchun in situ epirubitsin gidroxloridini qovuq ichiga yuborish mumkin. Uni qovuq devoriga o'sib kiruvchi invaziv o'smalarni davolash uchun qovuq ichiga qo'llash kerak emas; bunday vaziyatlarda tizimli davolash yoki xirurgik aralashuv maqsadga muvofiqroq hisoblanadi. Epirubitsin shuningdek yuzaki o'smalarni transuretral rezektsiyasidan keyin qaytalanishini oldini olish uchun qovuq ichiga muvaffaqiyatli ishlatiladi.

Qovuqning yuzaki rakini davolash uchun quyida berilgan jadvalda keltirilgan quydagi sxemalar va suyultirishlar tavsiya etiladi.

8 xar haftalik instillyatsiyalar 50 mg/50 ml dan (preparat fiziologik eritma yoki steril distillangan suvda suyultiriladi).

Mahalliy toksiklik paydo bo'lganda dozani 30 mg/50 ml gacha pasaytirish tavsiya etiladi.

Qovuq raki in situ: 80 mg/50 ml gacha (shaxsiy o'zlashtiraolinishiga qarab).

Qaytalanishni oldini olish uchun: 1 xaftada 50 mg/50 ml dan 4 xafta mobaynida, so'ngra xuddi shu dozada 11 instillyatsiyalar oyda 1 marta.

Qovuqni instillyatsiya qilish uchun eritmalarni suyultirish jadvali

Eritmani qovuq bo'shlig'ida 1 yoki 2 soat davomida tutib turish kerak. Siydik bilan xaddan ziyod suyulib ketishidan saqlanish uchun patsiyentni instillyatsiyagacha bo'lgan 12 soat davomida, suyuqlikni iste'mol qilmasligi xaqida ogohlantirib qo'yish kerak. Instillyatsiya vaqtida patsiyent vaqti-vaqti bilan tana holatini o'zgartirishi (aylantirishi) kerak; instillyatsiyadan keyin ma'lum vaqt davri o'tgandan keyin siyishi mumkinligi xaqida unga ko'rsatma berish kerak.

Simptomlari
Epirubitsinning dozasini o'tkir oshirib yuborilishi 10-14 kun davomida og'ir miyelosupressiyaga (asosan leykopeniya va trombotsitopeniya ko'rinishidagi), me'da-ichak toksik samaralarga (asosan shilliq qavatini yallig'lanishi) va yurak-qon tomir asoratlarga (24 soat davomida miokardni o'tkir degeneratsiyasi) olib keladi. Antratsiklinlar qo'llangada letal yurak yetishmovchiligi davolash tugatilganidan keyin bir necha oylar (6 oygacha) yoki xatto bir necha yillar o'tgach kuzatilgan. Patsiyentlar sinchkov kuzatuv ostida bo'lishlari kerak. Yurak yetishmovchiligining belgilari paydo bo'lganda, patsiyentlar standart tavsiyalarga muvofiq davolanish olishlari kerak.
Davolash
Simptomatik. Jiddiy miyelosupressiya holida, qon quyish, antibiotiklarni buyurish va patsiyentni steril palataga yotqizish kabi umumiy samarani bir maromda ushlab turuvchi choralar talab etilishi mumkin.
Epirubitsin gemodializda chiqarilmaydi.

Davolashni faqat onkologik kasalliklarni davolash tajribasiga ega shifokorlar o'tkazishlari kerak. Preparatni yuborish qat'iy tartiblarga muvofiq amalga oshirilishi kerak.
Epirubitsin gidroxloridi bilan davolash boshlangungacha patsiyentlarda sitostatiklarni oldingi yuborishdan keyin rivojlangan o'tkir toksiklikning (stomatit, neytropeniya, trombotsitopeniya va yoyilgan infektsiyalar kabi) ko'rinishlari yo'qotilishi kerak.
Epirubitsin gidroxloridini yuqori dozalari (masalan, ≥90 mg/m2 3-4 xaftada 1 marta) bilan davolash, umuman standart dozalarda (≤90 mg/m2 3-4 xaftada 1 marta) kuzatiladiganga o'xshash nojo'ya ko'rinishlar chaqiradi, lekin neytropeniya va stomatit/mukozitning og'irligi yuqori bo'lishi mumkin.
Epirubitsin gidroxloridini yuqori dozalari bilan davolash, og'ir miyelosupressiya bilan bog'liq bo'lgan klinik xolatlar tufayli, alohida e'tiborni talab qiladi.
Epirubitsin bilan kontaminirlangan predmetlarni tozalash uchun, gipoxlorit natriyning 10% li eritmasini qo'llash mumkin. Rangsizlanish epirubitsinni oksidlanishli faolsizlantirilishini ko'rsatadi. Teri yoki shilliq qavatlar bilan kontaktda shikastlangan joyni yaxshilab sovunli suvda yuvish kerak.
Yurak funktsiyasi
Kardiotoksiklik antratsiklinlar bilan davolashga xos bo'lgan xavf hisoblanadi. Uning ko'rinishlari erta ham (o'tkir kardiotoksiklik), kechiktirilgan ham bo'lishi mumkin.
Kardiotoksiklikning erta ko'rinishlari
EKG parametrlarini o'zgarishlari (dozadan qat'iy nazar)
Epirubitsinning kardiotoksikligi asosan sinusli taxikardiya ko'rinishida va (yoki) ST-T tishlarning nospetsifik o'zgarishlari kabi elektrokardiogrammadagi (EKG) o'zgarishlarda namoyon bo'ladi, adabiyotlarda taxiaritmiyalar, shu jumladan qorincha ekstrasistolalari, qorincha taxikardiyasi va bradikardiyasi, shuningdek atrioventrikulyar blokada va Gis tutami oyoqchalarining blokadasi keltirilgan. Bu ko'rinishlar odatda keyinchalik kechiktirilgan kardiotoksiklikni rivojlanishi mumkinligidan dalolat bermaydi va kam klinik ahamiyatga ega sifatida qaraladi va, odatda, epirubitsin bilan davolashni to'xtatish kerakligiga ko'rsatma hisoblanmaydi.
Kardiotoksiklikning kechiktirilgan ko'rinishlari
Kardiomiopatiya ko'rinishidagi dozaga bog'liq kumulyatik a'zoli toksiklik.
Bu reaktsiya odatda epirubitsin bilan davolash kursining oxirida yoki davolash to'xtatilganidan keyin 2-3 oylar davomida rivojlanadi. Lekin bunday ko'rinishlarni bundan ham kechroq muddatlarda (davolash yakunlangandan keyin bir necha oydan bir necha yilgacha) rivojlanishi xaqida ham xabarlar berilgan.
Kechiktirilgan kardiomiopatiya odatda chap tomonli yurak yetishmovchiligi va (yoki) hansirash, o'pka shishi, yurakdan pastda joylashgan tana qismlarining shishi, kardiomegaliya va gepatomegaliya, oliguriya, astsit, plevra bo'shlig'ida ekssudat va galop ritmini o'z ichiga oluvchi dimlangan yurak yetishmovchiligi (DYuE) bilan birga kechadi. Hayot uchun havfli DYuE antratsiklinlar chaqirgan kardiomiopatiyaning eng og'ir shakli hisoblanadi va yig'indi dozani cheklovchi preparatning toksikligini ifodalaydi.
DYuE rivojlanishini xavfi epirubitsinning yuqoriroq yig'indi dozalarini - 900 mg/m2 olgan patsiyentlarda oshadi. Kardiomiopatiya xavfini hisobga olib, bu yig'indi dozani faqat alohida ehtiyotkorlik bilan oshirish kerak.
Yurak funktsiyasini epirubitsin bilan davolashni o'tkazishgacha baholash va og'ir yurak yetishmovchiligi xavfini minimallashtirish uchun, davolash kursi vaqtida doimo nazorat qilish kerak. Davolash kursi vaqtida chap qorinchaning chiqarib tashlash fraktsiyasini muntazam nazorat qilish va yurak faoliyatining buzilishlarini birinchi belgilarida epirubitsinni tez bekor qilish yo'li bilan, xavf kamaytirilishi mumkin.
Yurak funktsiyasini dinamik baxolash (chap qorinchaning chiqarib tashlash fraktsiyasi) usullari mulьtigeyterlangan radioizotop angiografiya (MUGA) yoki exokardiografiya hisoblanadi. Yurak funktsiyasining dastlabki baholashni EKG, MUGA yoki exokardiografiya orqali, ayniqsa kardiotoksikliknning yuqori xavfiga ega bo'lgan patsiyentlarda, o'tkazish tavsiya etiladi. So'ngra chap qorinchanning chiqarib tashlash fraktsiyasini baholash maqsadida, xususan antratsiklinlarning yuqori yig'indi dozalarini olgan patsiyentlarda, takroriy MUGA yoki exokardiografiya kerak. Lekin ko'rsatgichni baholash usuli patsiyentni hamma kuzatish jarayonida o'zgarmasligi kerak.
Antratsiklinlar bilan davolash bilan bog'liq bo'lgan kardiomiopatiyani tashxislashni eng informativ usuli, endomiokardning biopsiyasi hisoblanadi. Lekin bu usul invaziv hisoblanadi va oddiy tekshirishlar uchun to'g'ri kelmaydi. EKG ning o'zgarishlari odatda o'tkinchi (qaytuvchi) shikatlanishlarning belgilariga muvofiq keladi. Antratsiklinlar tomonidan induktsiyalangan kardiomiopatiya, QRS kompleksi volьtajini turg'un pasayishi, sistolik intervalni normal qiymatlardan yuqori uzayishi va chap qorinchaning chiqarib tashlash fraktsiyasini pasayishi bilan assotsiatsiyalanadi.
Kardiomiopatiya xavfini hisobga olib, epirubitsinning 900 mg/m2 dan ortiq yig'indi dozasini alohida ehtiyotkorlik bilan buyurish kerak.
Bu ayniqsa tana yuzasi maydoniga epirubitsin gidroxloridinning 600-700 mg/m2 dan yuqori yig'indi dozalarini yuborishga yoki ko'ks oralig'i soxasiga nurli davolash olayotgan patsiyentlarni davolashda, va (yoki) potentsial kardiotoksik dori vositalarini qabul qilayotgan patsiyentlarga taalluqlidir.
Kardiotoksiklik xavfining omillari aniq yoki yashirin yurak-tomir kasalliklari, ko'ks oralig'i soxasi/perikardial soxaga oldingi yoki yo'ldosh nurli davolash, antratsiklinlar yoki antratsendionlar bilan ilgari o'tkazilgan davolash va yurak qisqaruvchanligini pasaytirish qobiliyatiga ega vositalar, yoki kardiotoksik vositalarni (masalan, trastizumaba) yuborish hisoblanadi. Keksa patsiyentlar yuqoriroq xavfga duchor bo'ladilar.
Yurak yetishmovchiligi (Nьyu-York kardiologik assotsiatsiyasining (NYHA) tasnifi bo'yicha II-IV sinfi) trastuzumabni ham monoterapiyada, ham antratsiklinlar, shu jumladan epirubitsin bilan majmuada olayotgan patsiyentlarda kuzatilgan. Bu yurak yetishmovchiligi o'rtacha yoki og'ir darajali bo'lishi mumkin; shuningdek o'lim bilan yakunlangan hollar ham aniqlangan.
Trastuzumab va epirubitsin kabi antratsiklinlarni, ular yurak faoliyatini monitoringi amalga oshiriladigan yaxshi nazorat qilinuvchi klinik tekshirishlar chegaralarida qo'llanadigan hollardan tashqari, majmuada qo'llash mumkin emas. O'tmishda antratsiklinlar bilan davolash olgan patsiyentlarda, trastuzumab bilan davolashda kardiotoksiklik xavfi mavjud, garchi bu xavf, trastuzumab va antratsiklinlarni yondosh yuborilgan holga qaraganda past bo'lsa ham.
Trastuzumabning yarimchiqarilish davri taxminan 28-38 kunni tashkil qilganligi tufayli, trastuzumab davolash to'xtatilganidan keyin xatto 27 haftagacha tizimli qon oqimida saqlanishi mumkin. Epirubitsin kabi antratsiklinlarni olayotgan patsiyentlar, trastuzumabni qo'llash to'xtatilgandan keyin, kardiotoksiklikning yuqori xavfiga duchor bo'lishlari mumkin. Shifokorlar trastuzumabni qo'llash to'xtatilganidan keyin
27 xaftadan kam bo'lmagan vaqt davomida iloji boricha antratsiklinlar asosidagi davolashni buyurishdan saqlanishlari kerak. Epirubitsin kabi antratsiklinlar qo'llanganida, patsiyentning yurak funktsiyasi sinchiklab nazorat qilinishi kerak.
Agar epirubitsin bilan davolashdan keyin buyurilgan trastuzumab bilan davolash vaqtida yurak yetishmovchiligining simptomlari rivojlansa, uni standart davolashni o'tkazish kerak.
Preparatning yuqori yig'indi dozalarini olgan va xavf omillari bo'lgan patsiyentlarda, yurak funktsiyasi ayniqsa sinchiklab nazorat qilinishi kerak. Lekin kardiotoksiklik epirubitsinning pastroq yig'indi dozalari yuborilganidan keyin ham, shuningdek xavf omillari bo'lmaganida xam rivojlanishi mumkin. Epirubitsin va boshqa antratsiklinlar yoki antratsendionlarning toksiklik ehtimoli additiv xarakterga egadir.
Gematologik toksiklik
Boshqa sitotoksik vositalarga o'xshab, epirubitsin suyak ko'migi funktsiyasining susayishini chaqirishi mumkin. Qon manzarasini (xususan, qondagi leykotsitlar, neytrofillar, trombotsitlar, eritrotsitldar miqdori) epirubitsin bilan xar bir davolash sikligacha va davolash sikli vaqtida baholash kerak. Dozaga bog'liq, qaytuvchi leykopeniya va (yoki) granulotsitopeniya (neytropeniya) epirubitsinning gematologik toksikligining asosiy ko'rinishi va bu preparatning eng tarqalgan dozani o'tkir cheklovchi toksikligi xisoblanadi. Leykopeniya va neytropeniya, odatda, yuqori dozali sxemalar qo'llanganida og'irroq xarakterga ega bo'ladi, bunda leykotsitlar va neytrofillarning minimal miqdori ko'pchilik hollarda preparat yuborilganidan keyingi 10 va 14-nchi kunlar orasidagi davrga to'g'ri keladi. Lekin, odatda, bu ko'rinishlar o'tkinchi bo'ladi va leykotsitlar/neytrofillarning miqdori normal qiymatlarga ko'pchilik hollarda 21-nchi kuni qaytadi. Shuningdek tromobtsitopeniya yoki anemiya rivojlanishi ham mumkin. Og'ir miyelosupressiyaning klinik ta'siri tana xaroratini oshishi, infektsiyalar, sepsis/septitsemiya, septik shok, qon ketishi, to'qima gipoksiyasi va o'limni o'z ichiga oladi.
Ikkilamchi leykoz
Antratsiklinlar, shu jumladan epirubitsin olayotgan patsiyentlarda, ikkilamchi leykoz xollari aniqlangan, ular leykoz oldi bosqichi bilan ham, usiz ham kechishi mumkin.
Ikkilamchi leykoz bunday preparatlarni DNK ni shikastlovchi o'smaga qarshi preparatlar bilan majmuada qo'llanganida yoki nurli davolash bilan qo'shilganida ko'proq uchraydi. U shuningdek ilgari sitotoksik preparatlar bilan jadal davolash olgan, yoki antratsiklinlarning dozasi oshirilgan patsiyentlarda kuzatilishi mumkin. Leykozni bu turi 1 dan 3 yilgacha bo'lgan yashirin davrga ega bo'lishi mumkin
Me'da-ichak yo'llari tomonidan noxush ko'rinishlar
Epirubitsin emetogen ta'sirga ega. Shilliq qavatlarning yallig'lanishi, stomatit odatda preparat yuborilgandan keyingi erta muddatlarda namoyon bo'ladi va og'ir hollarda bilan bir necha kun davomida shilliq qavatlarda yaralarni hosil qilib kuchayishi mumkin. Ko'pchilik patsiyentlarda bu noxush ko'rinishlar davolashning uchinchi xaftasida yechiladi.
Jigar funktsiyasi
Epirubitsin asosan gepatobiliar tizimi orqali chiqariladi. Davolash kursigacha bo'lgan vaqtda va kursi vaqtida va jigar yetishmovchiligini istisno qilish maqsadida jigar faoliyatini (AST faolligini, umumiy bilirubinning kontsentratsiyasini) nazorat qilish kerak. Jigar funktsional sinamalarining (AST, bilirubin) qiymatlari yuqori bo'lgan patsiyentlarda preparatning klirensi past bo'lishi mumkin, u epirubitsinning toksikligini oshishiga olib kelishi mumkin. Bunday patsiyentlar uchun pastroq dozalar tavsiya etiladi. (4.2 va 5.2 bo'lmilarga qarang) Jigar funktsiyasini og'ir buzilishlari bo'lgan patsiyentlar epirubitsin olmasliklari kerak.
Buyraklar funktsiyasi
Buyraklar funktsiyasi pasaygan patsiyentlarda davolash oldidan va davolash vaqtida zardobda kreatinin kontsentratsiyasini nazorat qilish kerak. Zardobda kreatini kontsentratsiyasi yuqori (≥5mg/dl) bo'lgan patsiyentlarda preparatni dozasini kamaytirish kerak.
In'ektsiya joyidagi reaktsiyalar
Katta bo'lmagan tomirga in'ektsiya yoki bir venaga takroriy in'ektsiyani qilinishi natijasida fleboskleroz rivojlanishi mumkin. Yuborishning tavsiya etilgan usullariga amal qilib, in'ektsiya joyida flebit/tromboflebit xavfini minimumga keltirish mumkin.
Ekstravazatsiya
Epirubitsinni qat'iy vena ichiga yuborish kerak; vena oldiga yuborish to'qimalarning mahalliy nekrozini va tromboflebitni chaqiradi.
Vena ichiga yuborishda epirubitsinning ekstravazatsiyasi lokal og'riq, to'qimalarning jiddiy shikastlanishini (puffaklar xosil bo'lishi, og'ir gipodermit) va nekroz chaqirishi mumkin.
Epirubitsinni vena ichiga yuborish vaqtida ekstravazatsiya belgilari paydo bo'lgan xolda, preparatning infuziyasini darxol to'xtatish kerak.
Antratsiklinlarning ekstravazatsiyasini noxush samaralardan saqlanish yoki ularning paydo bo'lish xavfini pasaytirish, darhol spetsifik davolashni, masalan, deksrazoksanni qo'llash yo'li bilan mumkin (qo'llash bo'yicha muvofiq yo'riqnomaga qarang).
Preparat yuborilgan igna, boshidan joyida qoldirilishi va qisqa aspiratsiyadan keyin olinishi kerak. Shundan keyin og'riqni yengillashtirish uchun ekstravazat joyi sovutilishi va sovutilgan holatda gialuron kislotasi va dimetilsulьfoksid yordamida tutib turilishi kerak. Qo'l ko'tarilgan holatda bo'lishi kerak.
Keyinchalik patsiyent sinchkov nazorat ostida bo'lishi kerak, chunki to'qimalarning nekrozini rivojlanishi ekstravazatsiyadan keyin bir necha xafta o'tgach ham rivojlanishi mumkin.
To'qimalarning nekrozi rivojlanganda shikastlangan to'qimalarni olib tashlash mumkinligi bo'yicha plastik xirurg bilan maslahatlashish kerak.
Boshqa reaktsiyalar
Epirubitsinni, ishlatgandan keyin tromboflebit va tromboemboliyalarning, shu jumladan o'pka arteriyasining tromboemboliyasini (ayrim xolllarda o'lim bilan yakunlanuvchi) rivojlanishi haqida yakka xabarlar bor.
O'sma lizisini sindromi
O'sma hujayralarining tez dorili induktsiyalangan lizisi (o'sma lizisi sindromi) bilan birga kechuvchi purinlarning yaqqol ifodalangan katabolizmi tufayli, epirubitsin giperurikemiya chaqirishi mumkin. Shuning uchun davolash boshlanganidan keyin qonda siydik kislotasi, kaliy, fosfat, kalьtsiy va kreatininning kontsentratsiyalarini nazorat qilish kerak. Giperurikemiyani oldini olish maqsadida yo'qotilgan suyuqlik o'rnini to'ldirish, siydikni ishqoriylashtirish va allopurinol bilan profilaktik terapiya, o'sma lizisi sindromining potentsial asoratlarini minimallashtirish qobiliyatiga ega.
Immunosupressiya va infektsiyalarga yuqori beriluvchanlik
Kimyoterapevtik preparatlar, epirubitsinni ham qo'shib, davolash fonida rivojlangan immuntanqisligi bo'lgan bemorlarga tirik yoki kuchsizlantirilgan tirik vaktsinalarni yuborish, jiddiy yoki halokatli infektsiyaga olib kelishi mumkin.
Epirubitsin bilan davolash olayotgan patsiyentlar, tirik vaktsinalar bilan immunizatsiyadan saqlanishlari kerak. O'ldirilgan yoki faolsizlantirilgan vaktsinalarni yuborish mumkin, lekin bunday vaktsinalarga reaktsiya pasaygan bo'ladi.

Reproduktiv tizimi
Epirubitsin genotoksik bo'lishi mumkin. Epirubitsin olayotgan erkaklar va ayollar kontratseptsiyaning samarali usullarini qo'llashlari kerak. Davolash yakunlanganidan keyin bolaga ega bo'lishini hohlovchi patsiyentlarga, qat'iy genetik maslahatdan o'tishni tavsiya etish kerak.Epirubitsin olayotgan, ayol va erkak jinsidagi jinsiy hamkorlar, bu preparat bilan davolashning hamma davrida va u yakunlangandan keyin 6 oygacha kontratseptsiyaning samarali usullarini qo'llashlari kerak. Epirubitsinni olayotgan erkaklarga, uni jarayonida bepushtlik rivojlanishi mumkinligi tufayli, davolash boshlangungacha urug' suyuqligini konservatsiya qilish masalasi bo'yicha maslahat olish tavsiya etiladi.
Qo'shimcha ogohlantirishlar va boshqa yuborish yo'llariga nisbatan ehtiyotkorlik choralari
Qovuq ichiga yuborish
Epirubitsinni yuborish kimyoviy sistit simptomlarini (dizuriya, poliuriya, nikturiya, stranguriya, gematuriya, qovuq sohasida diskomfort, qovuq devorining nekrozi kabi) va qovuq strikturasini chaqirishi mumkin. Kateterizatsiya qilishning qiyinchiliklarida (masalan, qovuq o'smalari tufayli uretraning obstruktsiyasi) alohida e'tibor talab etiladi.
Arteriya ichiga yuborish
Epirubitsinni arteriya ichiga yuborish (birlamchi jigar-xujayrali rakni yoki jigarga o'tgan metastazlarni lokallangan yoki regionar davolash uchun kateter orqali arterial embolizatsiya), me'da/o'nikki barmoq ichak yarasi (ehtimol, preparatni me'da arteriyasiga reflyuksi tufayli) va dorili stenozlovchi xolangitning oqibatidagi o't-safro yo'llarining torayishini o'z ichiga oluvchi lokal yoki regionar ko'rinishlarga olib kelishi mumkin (tizimli toksikligiga qo'shimcha, sifat jihatdan, epirubitsin vena ichiga yuborilganidan keyin kuzatiladiganga o'xshash).
Bu yuborish yo'lini ishlatish, bu tomir bilan orqali qon bilan ta'minlanuvchi to'qimalarning tarqalgan nekroziga olib kelishi mumkin.
Yordamchi moddalar
Ushbu dori vositasi 1 ml da 0,154 mmolь (3,54 mg) natriy saqlaydi. Natriy miqdori nazoratda bo'lgan parhezga rioya qiluvchi patsiyentlarni davolashda buni hisobga olish kerak.
Yuborilganidan keyin bir yoki ikki kun davomida epirubitsin siydikka qizil rang berishi mumkin.
Fertillikka ta'siri, homiladorlik va emizishda qo'llanishi
Homiladorlik davrida qo'llanishi:
Bola tug'ish yoshidagi ayollar davolanish vaqtida homiladorlik yuz berishidan saqlanishlari va kontratseptsiyaning samarali usullaridan ishlatishlari kerakligi xaqida ogohlantirilgan bo'lishlari kerak.
Hayvonlardagi eksperimental ma'lumotlar, homilador ayolga yuborilganda epirubitsin homilaga zarar yetkazishi mumkinligini ko'rsatadi. Ko'pchilik boshqa o'smalarga qarshi vositalari kabi, epirubitsin hayvonlarda o'zining mutagen va kantserogen faolligini namoyish qilgan.
Agar ushbu preparat homiladorlik davri davomida ishlatilsa, yoki uni olayotgan patsiyentda homiladorlik yuz bersa, patsiyentni bunday davolashni homila uchun potentsial xavfi xaqida xabardor qilish kerak.
Homiladorlikda bu preparatni ishlatishni tekshirishlari o'tkazilmagan. Homiladorlik vaqtida epirubitsinni, faqat agar ona uchun potentsial foyda, homila uchun xavfdan yuqori bo'lgan holda qo'llash ke

Epirubitsin boshqa o'smalarga qarshi preparatlar bilan birga qo'llanishi mumkin, lekin patsiyentlarni additiv toksiklikka, ayniqsa suyak ko'miki, pereferik qon va me'da-ichak yo'llari tomonidan, kuzatish kerak. Epirubitsinni boshqa potentsial kardiotoksik vositalar bilan majmuaviy kimyodavolash tarkibida qo'llanganda, shuningdek boshqa kardiologik vositalar (masalan, kalьtsiy kanallarining blokatorlari) ishlatilganida, butun davolash vaqti davomida yurak funktsiyasini nazorat qilish kerak.
Epirubitsin jigarda faol metabolizmga uchraydi. Yondosh davolash chaqirgan jigar funktsiyasining o'zgarishi, epirubitsinning metabolizmiga, farmakokinetikasiga, terapevtik samaradorligiga va (yoki) toksikligiga ta'sir qilishi mumkin.
Agar patsiyentning yurak funktsiyasi sinchkov kuzatuv ostida bo'lmasa, antratsiklinlarni, epirubitsinni ham qo'shib, boshqa kardiotoksik preparatlar bilan majmuada buyurish mumkin emas. Boshqa kardiotoksik, ayniqsa trastuzumab kabi davomli yarim chiqarilish davriga ega bo'lgan preparatlar bilan davolash to'xtatilganidan keyin antratsiklinlarni olayotgan patsiyentlar ham, kardiotoksiklik rivojlanishini yuqori xavfi guruxida bo'lib qolishlari mumkin.
Trastuzumabning yarim chiqarilish davri taxminan 28-38 kunni tashkil qiladi, trastuzumab davolash tugatilgandan keyin tizimli qon oqimida xatto 27 xaftagacha saqlanishi mumkin. Epirubitsin kabi antratsiklinlarni olayotgan patsiyentlar, trastuzumabni qo'llash to'xtatilgandan keyin kardiotoksiklikning yuqori xavfiga ega bo'lishlari mumkin. Shifokorlar trastuzumabni qo'llash to'xtatilganidan keyin kamida 27 xafta davomida antratsiklinlar asosidagi davolashni buyurishdan saqlanishlari kerak. Epirubitsin kabi antratsiklinlar qo'llanganda, patsiyentning yurak funktsiyasini sinchiklab nazorat qilish kerak.
Epirubitsin olayotgan patsiyentlarda tirik vaktsinalar bilan immunizatsiya qilishdan saqlanish kerak. O'ldirilgan va faolsizlantirilgan vaktsinalar ishlatilishi mumkin, lekin ularga javob pasaygan bo'lishi mumkin.
Milosupressiv preparatlar (ya'ni sitostatiklar, sulьfanilamidlar, xloramfenikol, difenilgidantoin, amidopirin hosilalari va antiretrovirusli preparatlar) bilan davolashda (shu jumladan oldingisida ham) gemopoezni yaqqol buzilishi mumkinligini hisobga olish kerak.
Simetidin, deksverapamil, deksrazoksan, dotsetaksel, interferon a2b, paklitaksel va xinin qo'llanganida, epirubitsin bilan quyidagi o'zaro ta'sirlar kuzatilgan:
Peroral simetidin epirubitsinning (50% ga) va epirubitsinolning (41% ga) AUC ni oshiradi.
Deksverapamil epirubitsinning farmakokinetikasini va, ehtimol, uning suyak ko'miki faoliyatini bostirilishi bilan bog'liq bo'lgan samaralarini kuchaytirishi mumkin.
Deksrazoksanni yuqoriroq dozalarda (900 mg/m2 va 1200 mg/m2) oldindan yuborish, epirubitsinning tizimli klirensini oshirishi va AUC ni kamaytirishi mumkin. Antratsiklinlar va deksrazoksan bilan majmuaviy davolash olayotgan patsiyentlarda, miyelosupressiya ko'proq rivojlanishi mumkin.
Interferon a2b bilan bir vaqtda yuborish, epirubitsinning yarim- chiqarilishining xam terminal, ham umumiy klirensini pasayishiga olib kelishi mumkin.
Epirubitsinni yuborish oldidan paklitakselni yuborish qon plazmasida o'zgarmagan epirubitsin va uning metabolitlarining (lekin ular toksik emas va farmakologik faollikka ega emas) maksimal kontsentratsiyasini oshirish qobiliyatiga ega. Paklitaksel yoki dotsetakselni bir vaqtda yuborish, agar epirubitsin taksandan oldin yuborilsa, epirubitsinning farmakokinetikasiga ta'sir qilmagan. Bunday majmua bu ikki vositalarni yuborish orasida interval borligida ishlatilishi mumkin. Shunday qilib, epirubitsin va paklitakselning infuziyasi kamida 24 soatlik interval bilan bajarilishi kerak. Bir tekshirish, epirubitsindan keyin darhol yuboriladigan dotsetaksel, plazmada epirubitsinning metabolitlari kontsentratsiyasini oshirishi mumkinligini ko'rsatgan.
Xinin epirubitsinni qondan to'qimaga boshlang'ich taqsimlanishini tezlashtirishi va epirubitsinni eritrotsitlarda taqsimlanishiga ta'sir qilishi mumkin.
Epirubitsin jigarda faol metabolizmga uchraydi. Yondosh davolash chaqirgan jigar faoliyatini o'zgarishlari, epirubitsinning metabolizmiga, farmakokinetikasiga, terapevtik samaradorligiga va (yoki) toksikligiga ta'sir qilishi mumkin.
Siydik kislotasini chiqarilishini kechiktiruvchi dori vositalari (masalan, sulьfanilamidlar, ayrim diuretiklar) epirubitsin bilan birga yuborilganida, giperurikemiyaning kuchayishini chaqirishlari mumkin.

Nomutanosiblik
Kimyoviy nomutanosibligi tufayli uchun Epirubitsin Naprodni geparin bilan aralashtirish kerak emas. Epirubitsinni boshqa sitostatik preparatlar bilan majmuada yuborilganda, preparatlarni bevosita aralashtirish mumkin emas. Bundan tashqari, epirubitsin ishqoriy eritmalar bilan kontaktga kirishmasligi kerak (gidroliz mumkinligi tufayli).
Suyultirilgandan keyingi turg'unligi
5% li glyukoza va 0,9% li natriy xlorid bilan 0,1 mg/ml va 1,0 mg/ml kontsentratsiyalargacha suyultirilgan eritmalarning kimyoviy va fizik turg'unligi, yorug'likdan himoyalangan sovutgichda saqlanganida 28 kunni tashkil qiladi. Eritmalar xona haroratida (20o - 25oS) 4 kun davomida yetarlicha turg'unligi bilan xarakterlanadi.
Mikrobiologik nuqtai-nazardan eritma tiklangan yoki suyultirilgandan keyin, ko'rsatilgan operatsiyalar nazoratli va validatsiyalangan aseptik sharoitlardan tashqari hollarda darhol ishlatilishi kerak. Ifloslanishdan saqlanish uchun preparat darxol ishlatilishi kerak. Aks holda preparatni saqlash sharoiti va davomiyligi javobgarlik ishlatuvchida bo'ladi; xar qanday holda ham yaroqlilik muddati xona xaroratida 24 soatdan oshmasligi kerak.
Flakondan eritmani faqat bevosita ishlatish oldidan tortib olish kerak.
Qovuq ichiga yuborish uchun 50 ml fiziologik eritmada 30-80 mg epirubitsin saqlovchi eritmani qo'llash tavsiya etiladi.

Utilizatsiya va boshqa ish turlarida maxsus ehtiyotkorlik choralari
Infuzatni faqat maxsus o'rgatilgan xodim aseptik sharoitda tayyorlash kerak.
Xodim sitostatiklar bilan ishlashga o'rgatilgan bo'lishi kerak.
Homilador ayollar bu preparat bilan ishlamasliklari kerak.
Preparat toksik hisoblanadi, bu ishlashda va utilizatsiya qilishda alohida extiyotkorlik choralariga rioya qilishni talab qiladi.
Eritmani tayyorlash vaqtida bu ish uchun maxsus belgilangan joyda ventilyatsiya bo'lgani yaxshi, bir martalik qo'lqoplar, himoya ko'zoynagi, xalat va niqob taqish kerak.
Ishchi yuza bir marta qo'llash uchun mo'ljallangan plastik taglikli shimiladigan qog'oz bilan qoplangan bo'lishi kerak.
Preparatning hamma ishlatilmay qolgan qoldiqlari utilizatsiya qilinishi kerak. Yuborish yoki tozalash uchun ishlatiladigan barcha predmetlar, shu jumladan qo'lqoplar, sitostatiklar uchun mahalliy me'yoriy talablarga muvofiq xavfli chiqindilar kabi utilizatsiya qilinishi kerak.
Ehtiyotkorlik bilan muomala qilish, teri bilan to'qnashidan saqlanish kerak.
Teriga tushganida terining shikastlangan sohasini sovunli suv yoki bikrbonat natriy eritmasi bilan yaxshilab yuvib tashlash kerak. Bunda terini dag'al chetka bilan ishqalash mumkin emas. Qo'lqoplar yechilgandan keyin qo'llarni yuvish kerak
Dori vositasini ko'zlarga tasodifan tushishidan saqlanish uchun extiyotkorlik choralarini ko'rish kerak. Preparatni ko'zlarga tushgan hollarda ularni katta miqdordagi suv va (yoki) natriy xloridining 0,9% li eritmasi bilan yuvish va shifokorga murojaat qilish kerak.
Eritma to'kilgan yoki oqib ketgan hollarda preparatning ta'siriga duchor bo'lgan soxalar yoki materiallar, gipoxlorit natriyning suyultirilgan eritmasi (1% faol xlor) bilan ishlov berish (yaxshisi ularni ho'llash yoki ishlov berish yo'li maqqul, so'ngra suv bilan yuvib tashlash kerak.

QO‘LLASH BO‘YICHA YO‘RIQNOMA

1. DORI VOSITASINING NOMI

Epirubisin Ebeve^® , in‘eksiya va infuziya uchun eritma tayyorlash uchun konsentrat

2. MIQDORIY VA SIFAT TARKIBI

1 ml 2 mg epirubisin gidroxloridini saqlaydi.

5 ml eritmali 1 flakon 10 mg epirubisin gidroxloridi saqlaydi.

25 ml eritmali 1 flakon 50 mg epirubisin gidroxloridi saqlaydi.

50 ml eritmali 1 flakon 100 mg epirubisin gidroxloridi saqlaydi.

Samarasi ma‘lum bo‘lgan yordamchi moddalar: 1 ml eritma 3,54 mg natriy saqlaydi.

Yordamchi moddalarning to‘liq ro‘yxatini 6.1-bo‘limdan qarang.

3. DORI SHAKLI

In‘eksiya va infuziya uchun eritma tayyorlash uchun konsentrat.

Ko‘zga ko‘rinadigan zarrachalar bo‘lmagan qizil rangli tiniq eritma.

4. KLINIK MA‘LUMOTLAR

4.1 Qo‘llanilishi

Epirubisin kattalarda turli xavfli  o‘smalarni davolash uchun qo‘llanadi, shu jumladan:

• sut bezining raki.
• tuxumdonlarning tarqalgan raki,
• me‘da raki;
• o‘pkaning mayda xujayrali rakida qo‘llanadi.

Qovuq ichiga yuborilganida epirubisin quyidagilarni davolashda samarali:

• qovuqning papillyar o‘tuvchi-xujayrali raki;
• in situ qovuq raki;
• qovuqning yuzaki rakini transuretral rezeksiyadan keyingi qaytalanishlarini oldini olish.

4.2  Qo‘llash usuli va dozalari

Faqat vena ichiga yoki qovuq ichiga yuborish uchun mo‘ljallangan.

Davolashni sitostatiklar bilan kimyoviy davolash o‘tkazish tajribasiga ega bo‘lgan shifokor nazorati ostida o‘tkazish kerak.

Vena ichiga yuborish

Epirubisinni sistemaning yon porti orqali yuborish tavsiya etiladi, ignani venada to‘g‘ri joylashgani tekshirilganidan so‘ng, u orqali fiziologik eritmani vena ichiga infuziyasi o‘tkaziladi. Ekstravazasiyadan saqlanish uchun, ehtiyotkorlikka rioya qilish kerak (4.4-bo‘limga qarang). Ekstravazasiya kuzatilganida infuziya darxol to‘xtatiladi.

Standart doza

Kattalar uchun monoterapiyada tavsiya etiladigan doza tana yuzasining maydoniga
60-90 mg/m² ni tashkil qiladi va vena ichiga 3-5 minut davomida yuboriladi. Yuborishni suyak ko‘migining funksional holatini gematologik ko‘rsatgichlariga qarab 21 kunlik intervallar bilan takrorlash kerak.

Toksiklik belgilari bo‘lganida, shu jumladan og‘ir neytropeniya/febril neytropeniya va trombositopeniyada (ular 21-kuni saqlanishlari mumkin), dozaga tuzatish kiritish yoki navbatdagi dozani yuborishni kechiktirish talab etilishi mumkin.

Yuqori dozalari

O‘pka rakini yuqori dozalar bilan davolashda epirubisinni monoterapiyada quyidagi sxemalarga muvofiq ravishda yuborish kerak:

• o‘pkaning mayda xujayrali raki (ilgari o‘smaga qarshi davolash olmagan pasientlarda): 1-kuni 120 mg/m², har 3 haftada 1 marta.

Yuqori dozalari bilan davolashda epirubisin vena ichiga bolyus xolida 3-5 minut davomida yoki 30 minutgacha davom etadigan infuziya ko‘rinishida yuboriladi.

Sut bezining raki

Regionar limfa tugunlarda metastazlari bo‘lgan sut bezining erta rakini ad‘yuvant davolashda, epirubisinni vena ichiga 100 mg/m² dan (kursning 1-kunida bir marta)
120 mg/m² gacha (siklning 1- va 8- kunlari ikki marta yuborishga bo‘lingan), vena ichiga yuboriladigan siklofosfamid va 5-ftorurasil bilan va peroral qabul qilinadigan tamoksifen bilan birga yuborish tavsiya etiladi; davolash sikllari har 3-4 haftada takrorlanadi.

Ilgari kimyoviy davolash yoki nur bilan davolash, yoshga bog‘liq bo‘lgan o‘zgarishlar yoki suyak ko‘migini o‘smali infiltrasiyasi oqibatida suyak ko‘migining faoliyati pasaygan pasientlar uchun pastroq dozalar (60-75 mg/m² – standart davolash uchun va 105-120 mg/m² – yuqori dozalar bilan davolash uchun)ni qo‘llash tavsiya etiladi. 1- sikl uchun umumiy dozani bo‘lish va navbatdagi 2-3 kun davomida yuborish mumkin.

Turli o‘smalarda monoterapiyada va majmuaviy kimyoterapiyada epirubisinning quyidagi dozalari ishlatiladi:

^a Dozalar odatda 1- kuni yoki 1-, 2- va 3- kunlari 21-kunlik intervallar bilan yuboriladi.

Majmuaviy davolash

Agar epirubisin boshqa sitostatiklar bilan majmuada ishlatilsa, dozasi muvofiq ravishda kamaytirilgan bo‘lishi kerak. Odatdagi ishlatiladigan dozalar yuqoridagi jadvalda keltirilgan.

Jigar faoliyatini buzilishi bo‘lgan pasientlar

Epirubisin asosan gepatobiliar tizimi tomonidan chiqariladi. Jigar faoliyatini buzilishlari bo‘lgan pasientlarda bilirubinning zardobdagi konsentrasiyasiga qarab, dozani quyidagi tarzda kamaytirish kerak:

Buyraklar faoliyatini buzilishi bo‘lgan pasientlar

O‘rtacha darajadagi buyrak yetishmovchiligi dozani pasaytirishni talab qilmaydi, chunki epirubisinning faqat cheklangan miqdori buyraklar orqali chiqariladi. Shunga qaramasdan, zardobdagi kreatininning konsentrasiyasi > 5 mg/dl bo‘lgan pasientlarda dozaga tuzatish kiritish talab qilinishi mumkin.

Qovuq ichiga yuborish

Qovuqning yuzaki rakini va qovuqning rakini davolash uchun in situ epirubisin qovuq ichiga yuborilishi mumkin. Uni qovuq devoriga o‘sib kiruvchi invaziv o‘smalarni davolash uchun qovuq ichiga yuborish kerak emas; bunday vaziyatlarda tizimli davolash yoki jarrohlik aralashuvi maqsadga muvofiq hisoblanadi (4.3-bo‘limga qarang). Epirubisin shuningdek yuzaki o‘smalarni transuretral rezeksiyasidan keyingi qaytalanishini oldini olish uchun qovuq ichiga muvaffaqiyatli ishlatiladi.

Qovuqning yuzaki rakini davolash uchun quyidagi jadvalda keltirilgan sxemalar va suyultirish tavsiya etiladi.

Har 8 haftalik instillyasiyalar 50 mg/50 ml dan (preparat fiziologik eritma yoki steril distillingan suvda suyultiriladi).

Mahalliy toksiklik paydo bo‘lganida dozani 30 mg/50 ml gacha pasaytirish tavsiya etiladi.

Qovuq raki in situ: 80 mg/50 ml gacha (shaxsiy o‘zlashtira olinishiga qarab).

Qaytalanishni oldini olish uchun: haftada 50 mg/50 ml dan 4 hafta davomida, so‘ngra xudda shu dozada 11 instillyasiyalar oyda 1 marta amalga oshiriladi.

Qovuqni instillyasiyasi uchun eritmalarni suyultirish jadvali

Eritma qovuq bo‘shligida 1 yoki 2 soat davomida tutib turilishi kerak. Siydik bilan haddan tashqari suyulib ketishidan saqlanish uchun, pasientni instillyasiyadan oldin 12 soat davomida u suyuqlik iste‘mol qilmasligi haqida ogohlantirib qo‘yish kerak. Instillyasiya vaqtida pasient vaqti-vaqti bilan tana holatini o‘zgartirishi (aylanishi) kerak; instillyasiyadan so‘ng ma‘lum vaqt o‘tganidan keyin siyishi mumkinligi haqida ko‘rsatma berish kerak.

Bolalar va o‘smirlarda epirubisinni xavfsizligi va samaradorligi noma‘lum.

4.3  Qo‘llash mumkin bo‘lmagan holatlar

• Epirubisinga yoki 6.1-bo‘limda sanab o‘tilgan yordamchi moddalardan birortasiga, boshqa antrasiklinlarga yoki antrasendionlarga yuqori sezuvchanlik.
• Laktasiya.

Parenteral qo‘llanganda

• Oldingi ximioterapiya va (yoki) nur bilan davolash natijasida rivojlangan yaqqol mielosupressiya
• Ilgari epirubisinning va (yoki) boshqa antrasiklinlarning (doksorubisin yoki daunorubisin) va antrasendionlarning maksimal yig‘indi dozalarini olgan pasientlarga yuborish (4.4-bo‘limga qarang).
• O‘tkir tizimli infeksiyalar.
• Og‘iz bo‘shlig‘i va (yoki) me‘da-ichak yo‘llari a‘zolarining shilliq qavatlarini yaqqol yallig‘lanishi.
• Jigar faoliyatini og‘ir darajadagi buzilishlari.
• Hozirgi vaqtda yoki anamnezda mavjud bo‘lgan kardiologik kasalliklar, masalan, avj olib boruvchi yurak yetishmovchiligi, yurak yetishmovchiligi IV funksional sinfi (tinch holatdagi yetishmovchilik), og‘ir darajadagi aritmiyalar va gemodinamikani og‘ir darajadagi buzilishlari bilan kechuvchi o‘tkazuvchanlikni buzilishlari, miokardni o‘tkir yallig‘lanish kasalliklari, nostabil stenokardiya, o‘tkir miokard infarkti yoki III va IV funksional sinfi yurak yetishmovchiligiga olib kelgan, ilgari o‘tkazilgan miokard infarkti, kardiomiopatiya.
• Sariq isitmaga qarshi vaksina bilan birga qo‘llash.

Qovuq ichiga yuborishda

• Epirubisin qovuq devoriga o‘sib kirgan invaziv o‘smalarni davolash maqsadida qovuq ichiga yuborilmaydi.
• Siydik yo‘llarini infeksiyalari.
• Qovuqni yallig‘lanishi.
• Siydikni qoldiq hajmini katta bo‘lishi.
• Qisqargan qovuq.
• Qovuqni kateterizasiya qilishdagi qiyinchiliklar.
• Gematuriya.

4.4  Maxsus ogohlantirishlar va ishlatishdagi ehtiyotkorlik

Umumiy ma‘lumotlar

Davolashni faqat onkologik kasalliklarni davolash tajribasiga ega bo‘lgan shifokorlar o‘tkazishlari kerak. Preparatni yuborish qat‘iy tartiblarga muvofiq ravishda amalga oshirilishi kerak.

Epirubisin bilan davolashni boshlashdan oldin pasientlarda ilgari sitostatiklarni yuborilgandan so‘ng rivojlangan o‘tkir toksiklikning (stomatit, neytropeniya, trombositopeniya va tarqalgan infeksiyalar kabi) ko‘rinishlari yo‘qotilishi kerak.

Epirubisinning yuqori dozalari (masalan, ≥90 mg/m² 3-4 haftada 1 marta) bilan davolash, umuman standart dozalarda (<90 mg/m² 3-4 haftada 1 marta) kuzatiladigan nojo‘ya ko‘rinishlarga o‘xshash nojo‘ya ko‘rinishlarni chaqiradi, lekin neytropeniya va stomatit/mukozitning og‘irligi yuqori bo‘lishi mumkin.

Epirubisinning yuqori dozalari bilan davolash, og‘ir darajadagi mielosupressiya bilan bog‘liq bo‘lgan klinik asoratlar tufayli alohida e‘tiborni talab qiladi.

Epirubisin bilan kontaminasiyalangan jismlarni tozalash uchun, 10% li gipoxlorit natriy eritmasini qo‘llash mumkin. Rangsizlanish epirubisinni oksidlanishli faolsizlanishini ko‘rsatadi. Teri yoki shilliq qavatlar bilan kontaktda bo‘lganida shikastlangan joyni sovunli suvda yaxshilab yuvish kerak.

Yurak faoliyati

Kardiotoksiklik antrasiklinlar bilan davolashga xos bo‘lgan xavf hisoblanadi. Uning ko‘rinishlari erta ham (o‘tkir kardiotoksiklik), kechiktirilgan ham bo‘lishi mumkin.

Kardiotoksiklikni erta ko‘rinishlari

EKG dagi ko‘rsatkichlarini o‘zgarishlari (dozadan qat‘iy nazar)

Epirubisinning kardiotoksikligi asosan sinusli taxikardiya ko‘rinishida va (yoki) elektrokardiogrammadagi (EKG) ST-T tishlarni nospesifik o‘zgarishlari kabi o‘zgarishlar ko‘rinishida nomoyon bo‘ladi. Adabiyotlarda taxiaritmiyalar, shu jumladan qorinchalar ekstrasistoliyasi, qorinchalar taxikardiyasi va bradikardiyasi, shuningdek atrioventrikulyar blokada va Gips tutami oyoqchalarini blokadasi keltirilgan. Bu ko‘rinishlar odatda keyinchalik kechiktirilgan kardiotoksiklik rivojlanishi mumkinligidan dalolat bermaydi. Samaralar kam hollarda klinik axamiyatga ega sifatida qaraladi va, odatda, epirubisin bilan davolashni to‘xtatish kerakligiga ko‘rsatma hisoblanmaydi.

Kardiotoksiklikni kechiktirilgan ko‘rinishlari

Kardiomiopatiya ko‘rinishidagi dozaga bog‘liq kumulyativ toksiklik

Bu reaksiya odatda epirubisin bilan davolash kursining oxirida yoki davolash to‘xtatilganidan so‘ng 2-3 oylar davomida rivojlanadi.

Lekin bunday ko‘rinishlarni bundan ham kechroq muddatlarda (davolash tugagandan so‘ng bir necha oydan bir necha yilgacha) rivojlanganligi haqida ham xabarlar berilgan.

Kardiomiopatiya odatda chap tomonlama yurak yetishmovchiligi va (yoki) xansirash, o‘pka shishi, tananing yurakdan pastda joylashgan qismlarini shishi, kardiomegaliya va gepatomegaliya, oliguriya, assit, plevra bo‘shlig‘ida ekssudat va galop ritmidan iborat bo‘lgan dimlangan yurak yetishmovchiligi (DYUE) bilan birga kechadi. Hayot uchun havfli bo‘lgan DYUE antrasiklinlar chaqirgan kardiomiopatiyaning eng og‘ir shakli hisoblanadi va preparatning yig‘indi dozani cheklovchi toksikligini ifodalaydi.

DYUE ni rivojlanish xavfi epirubisinning yuqoriroq yig‘indi dozalarini – 900 mg/m² olgan pasientlarda oshadi. Kardiomiopatiyani rivojlanishi xavfini hisobga olib, bu yig‘indi dozani faqat alohida ehtiyotkorlik bilan oshirish kerak (5.1 bo‘limga qarang).

Yurak faoliyatini epirubisin bilan davolashni o‘tkazishdan oldin baxolash va og‘ir darajadagi yurak yetishmovchiligini rivojlanish xavfini minimallashtirish uchun, davolash kursi vaqtida doimo nazorat qilish kerak. Davolash kursi vaqtida chap qorinchaning zarb hajmini muntazam nazorat qilish va yurak faoliyati buzilishini birinchi belgilari paydo bo‘lganida epirubisinni tez bekor qilish orqali, xavf kamaytirilishi mumkin.

Antrasiklin chaqirgan kardiomiopatiyaga tashxis qo‘yish va keyingi kuzatish uchun quyidagi usullar tavsiya etiladi:

a) exokardiografiya (ExoKG);

1. b) sistola davrlari davomiyligini aniqlash;

s) radionuklid angiografiya.

Antrasiklinlar tomonidan chaqirilgan dimlangan yurak yetishmovchiligi yoki kardiomiopatiyani prognozlash uchun ishonchli usul mavjud emas, lekin bu ko‘rinishlar odatda, QRS kompleksi voltajini turg‘un pasayishi, sistolik intervallarning patologik uzayishi (zo‘riqish va xaydash) va davolashgacha bo‘lgan boshlang‘ich ko‘rsatgichlarga nisbatan zarb hajmini pasayishi bilan kechadi.

Shuning uchun Epirubisin Ebeve bilan davolashdan oldin va davolash davomida muntazam ravishda (ya‘ni, yaxshisi har bir davolash siklidan oldin va keyin), ayniqsa yurak toksikligi xavfi omillari bo‘lgan pasientlarda, EKG ni qayd qilish va chap qorinchaning zarb hajmini (ExoKG/radionuklidi angiografiya usuli bilan) aniqlash kerak. Bu ayniqsa antrasiklinlarning yuqoriroq yig‘indi dozalari qo‘llanganida muhim. Yurak fraksiyasini baxolash uchun ishlatiladigan usul, navbatdagi butun kuzatish davri davomida o‘zgarmasligi kerak.

Kardiomiopatiyani rivojlanish xavfini hisobga olib,  epirubisinning 900 mg/m² dan ortiq bo‘lgan yig‘indi dozasini alohida ehtiyotkorlik bilan buyurish kerak.

Bu ayniqsa epirubisin gidroxloridinning dozasi tana yuzasi maydoniga 600-700 mg/m² dan ortiq yig‘indi dozalarini yuborishga yoki ko‘ks oralig‘i soxasiga nur bilan davolash olayotgan pasientlarni davolashda, va (yoki) potensial jihatdan kardiotoksik dori vositalarini qabul qilayotgan pasientlarga taalluqlidir.

Kardiotoksiklikni xavf omillari bo‘lib aniq yoki yashirin yurak-qon tomir kasalliklari, ko‘ks oralig‘i soxasi/perikardial soxani ilgarigi  yoki yondosh nur bilan davolash, ilgari antroasiklinlar yoki antrasendionlar bilan o‘tkazilgan davolash va yurak qisqaruvchanligini pasaytirish qobiliyatiga ega bo‘lgan vositalar, yoki kardiotoksik vositalarni (maslan, trastizumab) yuborish hisoblanadi (4.5 bo‘limga qarang). Keksa pasientlarda xavf yuqori bo‘ladi.

Yurak yetishmovchiligi (Nyu-York kardiologiya assosiasiyasining (NYHA) tasnifi bo‘yicha II-IV sinf) trastuzumabni monoterapiyada ham, antrasiklinlar, shu jumladan epirubisin bilan majmuada ham olayotgan pasientlarda kuzatilgan. Bu yurak yetishmovchiligi o‘rtacha yoki og‘ir darajada bo‘lishi mumkin; shuningdek o‘lim bilan yakunlangan hollar ham aniqlangan.

Trastuzumab va epirubisin kabi antrasiklinlarni, ular yurak faoliyatini monitoringi amalga oshiriladigan yaxshi nazoratli klinik tadqiqotlar chegaralarida qo‘llanadigan hollardan tashqari majmuada qo‘llash mumkin emas. Ilgari antrasiklinlar bilan davolangan pasientlarda, trastizumab bilan davolanganda kardiotoksiklik xavfi mavjud, garchi bu xavf, trastuzumab va antrasiklinlarni yondosh yuborilgandagiga nisbatan past bo‘ladi.

Trastuzumabning yarim chiqarilish davri taxminan 4-5 haftani tashkil etganligi tufayli, trastuzumab davolash to‘xtatilganidan keyin xatto 20-25 haftagacha tizimli qon oqimida saqlanishi mumkin. Epirubisin kabi antrasiklinlarni olayotgan pasientlar, trastuzumabni qo‘llash to‘xtatilgandan so‘ng, kardiotoksiklikning yuqori xavfiga duchor bo‘lishlari mumkin. Shifokorlar trastuzumabni qo‘llash to‘xtatilganidan so‘ng kamida 25 hafta davomida iloji boricha antrasiklinlar asosidagi davolashni buyurishdan saqlanishlari kerak. Epirubisin kabi antrasiklinlar qo‘llanganida, pasientning yurak faoliyati sinchiklab nazorat qilinishi kerak.

Agar epirubisin bilan davolashdan so‘ng trastuzumab bilan davolash vaqtida yurak yetishmovchiligi simptomlari rivojlansa, uni standart kerak.

Preparatning yuqori umumiy dozalarini olgan va xavf omillari bo‘lgan pasientlarda, yurak faoliyati ayniqsa sinchiklab nazorat qilinishi kerak. Lekin kardiotoksiklik epirubisinning kichikroq umumiy dozalari yuborilganidan keyin xam, shuningdek xavf omillari bo‘lmaganida ham rivojlanishi mumkin.

Epirubisin va boshqa antrasiklinlar yoki antrasendionlarning toksikligi additiv xarakterga ega bo‘lishi mumkin.

Gematologik toksiklik

Boshqa sitotoksik vositalarga o‘xshab, epirubisin suyak ko‘migi faoliyatini susayishini chaqirishi mumkin.

Qon manzarasini (xususan, qondagi leykositlar, neytrofillar, trombositlar, eritrositlar miqdori) epirubisin bilan har bir davolash sikligacha va davolash sikli vaqtida baxolash kerak. Dozaga bog‘liq, qaytuvchi leykopeniya va (yoki) granulositopeniya (neytropeniya) epirubisinning gematologik toksikligini asosiy ko‘rinishi va bu preparatning eng tarqalgan o‘tkir dozani cheklovchi toksikligi hisoblanadi. Leykopeniya va neytropeniya, odatda, yuqori dozali sxemalar qo‘llanganida og‘irroq xarakterga ega bo‘ladi, bunda leykositlar va neytrofillarning minimal miqdori ko‘pchilik hollarda preparat yuborilganidan keyingi 10 va 14- kunlar orasiga to‘g‘ri keladi. Lekin, odatda, bu ko‘rinishlar o‘tkinchi bo‘ladi va leykositlar/neytrofillarning miqdori normal qiymatlarga ko‘pchilik hollarda 21- kuni qaytadi. Shuningdek trombositopeniya yoki anemiya rivojlanishi ham mumkin. Og‘ir darajadagi mielosupressiyaning klinik oqibatlariga tana haroratini oshishi, infeksiyalar, sepsis/septisemiya, septik shok, qon ketishi, to‘qima gipoksiyasi  va o‘lim kiradi.

Ikkilamchi leykoz

Antrasiklinlar, shu jumladan epirubisin olayotgan pasientlarda, ikkilamchi leykositozni rivojlanishi hollari aniqlangan, ular leykoz oldi bosqichi bilan ham, usiz ham kechishi mumkin.

Ikkilamchi leykoz, bunday preparatlar DNK ni shikastlaydigan o‘smaga qarshi preparatlar bilan majmuada qo‘llanganida yoki nur terapiyasi bilan birga qo‘llansada qo‘shilganida ko‘proq uchraydi. U shuningdek ilgari sitotoksik preparatlar bilan jadal davolangan, yoki antrasiklinlarning dozasi oshirilgan pasientlarda kuzatilishi mumkin. Leykozni bu turi 1 yildan 3 yilgacha bo‘lgan yashirin davrga ega bo‘lishi mumkin (5.1 bo‘limga qarang).

Me‘da-ichak yo‘llari tomonidan noxush ko‘rinishlar

Epirubisin ematogen ta‘sirga ega. Shilliq qavatlarni yallig‘lanishi, stomatit odatda preparat yuborilgandan so‘ng erta muddatlarda nomoyon bo‘ladi va og‘ir hollarda bir necha kun davomida shilliq qavatlarda yaralarni hosil bo‘lishi bilan zo‘rayishi mumkin. Ko‘pchilik pasientlarda bu noxush ko‘rinishlar davolashning uchinchi haftasida yo‘qoladi.

Jigar faoliyati

Epirubisin asosan gepatobiliar tizimi orqali chiqariladi. Davolash kursidan oldin va davolash kursi vaqtida va jigar yetishmovchiligini istisno qilish maqsadida jigar faoliyatini (AST, ALT, ishqoriy fosfotaza, bilirubinning darajasini) nazorat qilish kerak. Jigarning funksional sinamalarini (AST, bilirubin) qiymatlari yuqori bo‘lgan pasientlarda preparatning klirensi past bo‘lishi mumkin, u epirubisinning toksikligini oshishiga olib kelishi mumkin. Bunday pasientlar uchun kichikroq dozani qo‘llash tavsiya etiladi. (4.2 va 5.2-bo‘limlarga qarang) Jigar faoliyatini og‘ir darajadagi buzilishlari bo‘lgan pasientlarga epirubisin buyurilmaydi (4.3-bo‘limga qarang).

Buyrak faoliyati

Buyrak faoliyati past bo‘lgan pasientlarda davolashdan oldin va davolash vaqtida zardobda kreatininning konsentrasiyasini nazorat qilish kerak. Zardobda kreatininning konsentrasiyasi yuqori (>5 mg/dl) bo‘lgan pasientlarga preparatning dozasini kamaytirish kerak (4.2-bo‘limga qarang).

In‘eksiya joyidagi teri reaksiyalari

Katta bo‘lmagan tomirga in‘eksiya qilish yoki bir venaga takroran in‘eksiya qilish natijasida fleboskleroz rivojlanishi mumkin. Tavsiya etilgan yuborishning usullariga amal qilib, in‘eksiya joyida flebit/tromboflebit rivojlanishi xavfini minimumga keltirish mumkin (4.2-bo‘limga qarang).

Ekstravazasiya

Epirubisinni qat‘iy vena ichiga yuborish kerak; Vena qon tomirini atrofiga yuborish to‘qimalarning mahalliy nekrozi va tromboflebitni chaqiradi. Vena ichiga yuborilganda epirubisinni ekstravazasiyasi lokal og‘riq, to‘qimalarni jiddiy shikastlanishi (pufaklar hosil bo‘lishi, og‘ir gipodermit) va nekrozni chaqirishi mumkin.

Epirubisinni vena ichiga yuborish vaqtida ekstravazasiya belgilari paydo bo‘lganida, preparatning infuziyasini darhol to‘xtatish kerak.

Spesifik davolashni, masalan, deksrazosanni darhol qo‘llash yo‘li bilan antrasiklinlarning ekstravazasiyasini noxush samaralaridan saqlanish yoki ularni paydo bo‘lish xavfini pasaytirish mumkin (qo‘llash bo‘yicha muvofiq yo‘riqnomaga qarang).

Preparat yuborilga igna, boshidan joyida qoldirilishi va qisqa aspirasiyadan keyin olinishi kerak. Shundan so‘ng og‘riqni yengillashtirish uchun ekstravazat joyi, yaxshisi tez-tez va muntazam almashtiriladigan sovuq kompresslar yordamida, sovutilishi kerak. Sovutishni taxminan 24 soat davomida o‘tkazish kerak. Bundan tashqari, qo‘lni ko‘tarilgan holatda tutish kerak. Bu choralarni taxminan 2 kun davomida bajarish, so‘ngra to‘qimalarni shishish darajasiga qarab davom ettirish kerak.

Hozirgi vaqtgacha 1% li gidrokortizon kremi, gialuron kislotasi, yuqori konsentrasiyalangan dimetilsulfoksidni (DMSO) yoki natriy karbonatini, mahalliy qo‘llash shuningdek bunday vaziyatda vena ichiga kortikosteroidlarni yuborish samaradorligi yuzasidan aniq dalillar yo‘q.

To‘qimalarni mahalliy infiltrasiyasi (masalan, kortizon, geparin eritmalari bilan) tavsiya etilmaydi.

Keyinchalik pasient sinchkov nazorat ostida bo‘lishi kerak, chunki nekroz ekstravazasiyadan so‘ng bir necha hafta o‘tgach ham rivojlanishi mumkin.

Shikastlangan to‘qimalarni olib tashlash mumkinligi yuzasidan plastik jarroh bilan maslahatlashishi kerak.

Boshqalar

Boshqa sitostatik vositalar kabi epirubisin, ishlatilgandan so‘ng tromboflebit va tromboemboliyalar, shu jumladan o‘pka arteriyasi tromboemboliyasini (ayrim hollarda, o‘lim bilan yakunlanuvchi) rivojlanganligi  yuzasidan yakka xabarlar bor.

O‘sma lizisi sindromi

O‘sma xujayralarining dori vositalari ta‘sirida induksiyalangan lizisi (o‘sma lizisi sindromi) bilan kechuvchi purinlarning yaqqol ifodalangan katabolizmi tufayli, epirubisin giperurikemiyani chaqirishi mumkin. Shuning uchun davolash boshlanganidan so‘ng qonda siydik kislotasi, kaliy, fosfat, kalsiy va kreatininning konsentrasiyalarini nazorat qilish kerak. Giperurikemiyani oldini olish maqsadida yo‘qotilgan suyuqlik o‘rnini to‘ldirish, siydikni ishqoriy muhitga o‘zgartirish va allopurinol bilan profilaktik terapiya, o‘sma lizisi sindromini potensial asoratlari rivojlanishini minimallashtirish xususiyatiga ega.

Immunosupressiya/infeksiyalarga yuqori beriluvchanlik

Ximioterapevtik preparatlar, shu jumladan epirubisin, davolash fonida rivojlangan immuntanqisligi bo‘lgan bemorlarga tirik yoki kuchsizlantirilgan tirik vaksinalarni yuborish, jiddiy yoki halokatli infeksiyaga olib kelishi mumkin (4.5-bo‘limga qarang).

Epirubisin bilan davolanayotgan pasientlar, tirik vaksinalar bilan emlanishdan saqlanishlari kerak. O‘ldirilgan yoki faolsizlantirilgan vaksinalarni yuborish mumkin, lekin bunday vaksinalarga nisbatan reaksiya past bo‘ladi.

Reproduktiv tizimi

Epirubisin genotoksiklikka olib kelishi mumkin. Epirubisin olayotgan erkaklar va ayollar, davolanish davomida va u tugaganidan so‘ng kamida 6 oy davomida kontrasepsiyaning muvofiq usullarini qo‘llashlari kerak. Davolash tugaganidan so‘ng bola tug‘ishni xoxlovchi pasientlarga, qat‘iy genetik maslahatdan o‘tishni tavsiya etish kerak. (4.6-bo‘limga qarang).

Qo‘shimcha ogohlantirishlar va boshqa yuborish yo‘llariga nisbatan ehtiyotkorlik choralari

Qovuq ichiga yuborish

Epirubisinni yuborish kimyoviy sistit simptomlarini (dizuriya, poliuriya, nikturiya, stranguriya, gematuriya, qovuq soxasida diskomfort, qovuqning devorini nekrozi kabi) va qovuq strikturasini chaqirishi mumkin. Kateterizasiya qilishda qiyinchiliklar tug‘ilganida (masalan, qovuq o‘smalari tufayli uretra obstruksiyasi) alohida e‘tibor talab etiladi.

Arteriya ichiga yuborish

Epirubisinni arteriya ichiga yuborish (birlamchi jigar-xujayrali rakini yoki jigardagi metastazlarni lokalizasiyalangan yoki regionar davolash uchun kateter orqali arterial embolizasiyasi), me‘da/o‘n ikki barmoq yarasi (e‘timol, preparatni me‘da arteriyasiga reflyuksi tufayli) va dori vositalari ta‘sirida sklerozlanuvchi xolangit oqibatida safro yo‘llarini torayishini o‘z ichiga oluvchi mahalliy yoki regionar belgilarga olib kelishi mumkin (sifat jixatdan, epirubisin vena ichiga yuborilganidan keyin kuzatiladigan toksiklikka o‘xshash bo‘lgan tizimli toksikligiga qo‘shimcha).

Ushbu yuborish yo‘lini qo‘llash, perfuziya bo‘lgan to‘qimani nekrozini keng tarqalishiga olib kelishi mumkin.

Yordamchi moddalar

Ushbu dori vositasi 1 ml da 0,154 mmol (3,54 mg) natriy saqlaydi. Natriyning miqdori nazoratda bo‘lgan parhezga rioya qiluvchi pasientlarni davolashda buni hisobga olish kerak.

Yuborilganidan so‘ng bir yoki ikki kun davomida epirubisin siydikka qizil rang berishi

1 flakon quyidagilarni saqlaydi:
faol modda: 10 mg/50 mg epirubitsin gidroxloridi;
yordamchi moddalar: laktoza, metilparaben, xlorid kislotasi, natriy gidroksidi, in'ektsiya uchun suv.

Kulrang rezina tiqinlar bilan berkitilgan va siqiluvchi alyumin qalpoqchalar bilan yopilgan tiniq rangsiz shisha flakonlar.
Xar bir flakon tibbiyotda qo'llanilishiga doir yo'riqnomasi bilan birga karton qutiga joylangan.
O'ramlarning o'lchamlari:
1 flakon 10 mg
1 flakon 50 mg

Quyida epirubitsin qo'llanganda aniqlangan nojo'ya ta'sirlar sanab o'tilgan; ularning uchrash tez-tezligini quyidagi me'zonlari ishlatilgan

juda tez-tez (10 nafardan ≥1da); tez-tez (100 nafardan ≥1da, ammo 10 nafardan ≤1da); tez-tez emas (1000 nafarda ≥1da, ammo 100 nafarda ≤1da); kam hollarda (10000 nafarda ≥1da, ammo 1000 nafarda ≤1da); juda kam hollarda (10000 nafarda ≤1da); noma'lum (mavjud bo'lgan ma'lumotlar asosida baholash mumkin emas).

Nojo'ya samaralarning rivojlanishi 10% dan ortiq patsiyentlarda kutilishi mumkin. Eng tarqalganlari miyelosupressiya, me'da-ichak nojo'ya samaralari, anoreksiya, alopetsiya va infektsiya hisoblanadi.

Qovuq ichiga yuborilganidan keyin

Qovuq ichiga instillyatsiyadan keyin ta'sir qiluvchi moddaning faqat katta bo'lmagan miqdori qayta so'rilishi tufayli, preparatga og'ir tizimli nojo'ya reaktsiyalar, shuningdek allergik reaktsiyalar bu holda juda kam.

Achishish va tez-tez siyish (pollakiuriya) kabi mahalliy reaktsiyalar ko'proq kuzatiladi. Ba'zida bakterial yoki kimyoviy sistit aniqlangan. Bu nojo'ya ta'sirlar ko'p hollarda qaytuvchi bo'ladi.

Qo'llash mumkin bo'lmagan holatlar

- Epirubitsin gidroxloridga yoki yordamchi moddalardan xar qandayiga, boshqa antratsiklinlarga yoki antratsendionlarga o'ta yuqori sezuvchanlik.

- Laktatsiya.

Parenteral qo'llanganda

Oldingi kimyoterapiya va (yoki) nur bilan davolash chaqirgan yaqqol miyelosupressiya

Ilgari epirubitsinning va (yoki) boshqa antratsiklinlarning (doksorubitsin yoki daunorubitsin) va antratsendionlarning maksimal yig'indi dozalarini olgan patsiyentlarga yuborish.

O'tkir tizimli infektsiyalar.

Og'iz bo'shlig'i va (yoki) me'da-ichak yo'llari a'zolari shilliq qavatlarining yaqqol yallig'lanishi.

Jigar funktsiyacining og'ir buzilishlari.

Xozirgi vaqtda yoki anamnezda bo'lgan kardiologik kasalliklar, masalan, o'sib boruvchi yurak yetishmovchiligi, IV funktsional sinfi yurak yetishmovchiligi (tinch holatdagi yetishmovchilik), og'ir aritmiyalar va gemodinamikaning og'ir buzilishlari bilan o'tkazuvchanlikning buzilishlari, miokardning o'tkir yallig'lanish kasalliklari, beqaror stenokardiya, o'tkir miokard infarkti yoki III va IV funktsional sinfi yurak yetishmovchiligiga olib kelgan, ilgari o'tkazilgan miokard infarkti, kardiomiopatiya.

Sariq isitmaga qarshi vaktsina bilan birga qo'shish.

Qovuq ichiga yuborishda

Epirubitsin qovuq devoriga o'sib kirgan invaziv o'smalarni davolash maqsadida qovuq ichiga yuborilmaydi.

Siydik chiqarish yo'llarining infektsiyalari.

Qovuqning yallig'lanishi.

Qoldiq siydikning katta hajmi.

Qisqargan qovuq.

Qovuqni kateterizatsiya qilishdagi qiyinchiliklar.

Gematuriya.

Epirubitsin kattalarda turli xavfli o'smalarni davolash uchun qo'llanadi, shu jumladan:
sut bezining raki.
tuxumdonlarning tarqalgan raki,
me'da raki;
o'pkaning maydahujayrali raki.
Qovuq ichiga yuborilganda epirurubitsin quyidagilarni davolashda samarali:
qovuqning papillyar o'tuvchi-hujayrali raki;
in situ qovuq raki;
qovuqning yuzaki rakini transuretral rezektsiyadan keyingi qaytalanishlarini oldini olish.