VANKOBAKT poroshok 0,5 g N50

faol modda:

vankomisin gidroxlorid 1,025 g (vankomisinga hisoblanganda) - 1,0 g.

Vankomisin gidroxlorid 0,5125 g (vankomisinga hisoblanganda) - 0,5 g.

Vankomisinning bakterisid ta'siri hujayra devori biosintezining ingibirlanishi natijasida namoyon bo'ladi. Bundan tashqari, vankomisin bakterial hujayra membranasining o'tkazuvchanligini va RNK sintezini o'zgartirishi mumkin. Vankomisin va boshqa antibiotiklar sinflari o'rtasida o'zaro qarshilik mavjud emas.

Vankomisin in vitro sharoitda gram-musbat mikroorganizmlarga, shu jumladan Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis (jumladan, metisillinga chidamli geterogen shtammlar saqlovchi turlari), Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae (jumladan, penisillinga chidamli shtammlarni saqlovchi), Streptococcus agalactiae, Streptococcus bovis, Streptococcus spp. gruppi viridians (shu jumladan, psevdomembranoz kolit rivojlanishiga aloqador toksigen shtammlar), Enterococcus spp. (shu jumladan, Enterococcus faecalis) va Corynebacterium spp. Optimal ta'sir pH 8 da, rn ning 6 ga kamayishida ta'sir keskin pasayadi. Vankomisinga in vitro sharoitda sezgir boshqa mikroorganizmlarga Listeria monocytogenes, Lactobacillus spp., Actinomyces spp., Clostridium spp., Bacillus spp.

In vitro sharoitda ayrim ajratilgan enterokokklar va stafilokokklar shtammlari vankomisinga qarshilik ko'rsatadi. Vankomisin va aminoglikozidlarning kombinasiyasi in vitro sharoitda ko'pchilik Staphylococcus aureus, Streptococcus spp. (D enteroguruhiga kirmaydigan turlari), Enterococcus spp., Streptococcus spp. (viridians guruhi) shtammlariga qarshi sinergizm namoyon qiladi. 

Vankomisin in vitro gram-manfiy mikroorganizmlar, mikobakteriyalar, viruslar, protozoylar va zamburug'larga qarshi faollikka ega emas.

Og'iz orqali kiritilganda u tizimli ta'sirga ega emas, me'da-ichak traktidagi (MIT) sezgir mikrofloraga ta'sir qiladi (Staphylococcus aureus, Clostridium difficile).

Og'iz orqali kiritilganidan so'ng, vankomisin minimal miqdorda so'riladi. Ichak shilliq qavatining yallig'lanishida preparatning so'rilishi biroz yuqoriroq bo'ladi. Ichak shilliq qavatining yallig'lanishi bilan og'rigan bemorlarda har 6 soatda 0,5 g ichilganidan so'ng preparatning qon plazmasidagi maksimal kontsentrasiyasi 2,4 mg / l dan 3,0 mg / l gacha o'zgarib turadi.

Vankomisinni buyrak funktsiyasi normal bo'lgan bemorlarga vena ichiga (v/i) kiritilganidan so'ng, preparatning qon plazmasidagi eng yuqori kontsentrasiyasi preparat kiritilgandan boshlab darhol kuzatiladi (33 mg/l), kiritilganidan 1 soatdan keyin u 7,3 mg/l gacha kamayadi.

Vankomisinni 1,0 g dozada vena ichiga kiritilgandan so'ng, qon plazmasida preparatning kontsentrasiyasi ikki baravar ko'payadi; qo'llashdan so'ng darhol 20 mkg / ml dan 50 mkg / ml gacha; infuziyadan 12 soat o'tgach, vankomisinning kontsentrasiyasi 5 mkg / ml dan 10 mkg / ml gacha o'zgarib turadi. 60 daqiqa davomida 0,5 g vankomisinni tomir ichiga kiritgandan so'ng plazmadagi o'rtacha kontsentrasiyasi infuziya oxirida taxminan 33 mg / l ni tashkil etdi; 1 soatdan keyin taxminan 7,3 mg / l va 4 soatdan keyin - taxminan 5,7 mg / l.

Preparatni takroriy kiritishda qon plazmasidagi preparatning kontsentrasyasi bir martalik qo'llanilishiga o'xshaydi.

Taqsimlanishi 

Taqismlanish hajmi 0,2 l/kg dan 1,25 l/kg gacha tebranadi.

Yangi tug'ilgan chaqaloqlarda va bolalarda tarqalish hajmi o'xshash, kattalarga qaraganda biroz kamroq va 0,53-0,82 l/kg ni tashkil qiladi. Ultrafiltrasiyada ko'rsatilgandek, qon plazmasidagi kontsentrasiyasi 10 mg / l dan 100 mg / l gacha bo'lganda, vankomisinning qon plazmasi oqsillari bilan bog'lanishi 30-55% ni tashkil qiladi. Vena ichiga kiritilgandan so'ng, vankomisin ko'plab tana to'qimalarida (buyraklar, jigar, o'pka, yurak, qon tomirlari devorlari, abssessli devorlar, yurak qorinchalarining quloqlari to'qimalari) va tana suyuqliklarida (plevra, perikardial, assitik, peritoneal, sinovial), shuningdek siydikda sezgir mikroorganizmlarning rivojlanishiga to'sqinlik qiladigan kontsentrasiyalarda uchraydi. Vankomisin orqa miya suyuqligiga asta-sekin kirib boradi, ammo gematoentsefalik to'siq orqali o'tish darajasi miya qobig'ining yallig'lanishi bilan to'g'ridan-to'g'ri mutanosib ravishda oshadi. Vankomisin plasenta to'sig'idan o'tadi va ona suti tarkibida ajraladi.

Metabolizmi va chiqarilishi 

Vankomisin deyarli metabolizmga uchramaydi. Buyrak funktsiyasi normal bo'lgan bemorlarda vankomisinning plazmadagi yarim yarim umri (T1/2) 4-6 soatni tashkil qiladi. Vankomisin dozasining 75% ga yaqin miqdori dastlabki 24 soat mobaynida koptokchalar filtrasiyasi hisobiga ajraladi. Kam miqdorlarda safro bilan chiqarilishi mumkin. Gemodializ yoki peritoneal dializ bilan ham kam miqdorlarda ajralib chiqadi. Plazmadagi o'rtacha klirens taxminan 0,058 l/kg/soat, buyrakdan o'rtacha klirensi esa 0,048 l/kg/soat ni tashkil qiladi. Vankomisinning buyrak klirensi ancha doimiy bo'lib, uning chiqarilishini 70-80% gacha ta'minlaydi.

Maxsus klinik holatlarda farmakokinetikasi

Buyrak funktsiyasining buzilishi vankomisinning ajralishini sekinlashtiradi. Anuriya bilan og'rigan bemorlarda o'rtacha T1/2 7,5 kunni tashkil qiladi. Vankomisinning umumiy tizimli va buyrak klirensi keksa bemorlarda glomerulyar filtrasiyaning tabiiy sekinlashishi natijasida kamayishi mumkin.

Immun tizimida buzilishlar: anafilaktik reaktsiyalar.

Yurakda o'zgarishlar: yurak to'xtashi.

Qon tomirlarida o'zgarishlar: arterial qon bosimining pasayishi, shok, vaskulit. Me'da-ichak tizimida o'zgarishlar: ko'ngil aynishi, psevdomembranozli kolit.

Jigar va safro yo'llarida o'zgarishlar: "jigar" transaminazalari faolligining ortishi.

Ko'rish a'zolarida o'zgarishlar: ko'zdan vaqtinchalik, uzoq muddatli (10 soatgacha) yosh oqishi.

Eshitish a'zolarida o'zgarishlar va labirint buzilishi: eshitish qobiliyatining vaqtincha yoki doimiy yo'qolishi, eshitish qobiliyatini yo'qotish, bosh aylanishi, quloqlarda shovqin.

Nafas olish tizimi, ko'krak qafasi va to'sh sohasi a'zolarining buzilishi: nafas qisilishi, tovushli nafas olish.

Teri va teri osti to'qimalarining buzilishi: toshma, qichima, eshakemi, eksfoliativ dermatit, yaxshi sifatli (IgA) pufakchali dermatoz, qichimali dermatoz, yomon sifatli ekssudativ eritema (Stivens-Jonson sindromi), toksik epidermal nekroliz; eozinofiliya va tizimli namoyishlar (DRESS sindromi) bilan kechadigan doriga bog'liq toshmalar.

Buyraklar va siydik yo'llarining buzilishi: buyrak etishmovchiligi, kreatinin va mochevina azotining zardob kontsentrasiyasining oshishi, interstisial nefrit, o'tkir buyrak etishmovchiligi. In'ektsiya joyidagi umumiy buzilishlar va o'zgarishlar: flebit, tananing beldan yuqorisi va yuzning giperemiyasi, ko'krak va orqa mushaklarining spazmlari, titroq, dori isitmasi, Ukol joyida og'riq, in'ektsiya joyida to'qima nekrozi. Vankomisinni juda tez quyish paytida yoki undan ko'p o'tmay, bemorlarda anafilaktoid reaktsiyalar paydo bo'lishi mumkin (qon bosimini pasaytirish, shok va yurakni to'xtatish, nafas olishda tovushlar paydo bo'lishi, nafas qisilishi, terida toshma, qichishish). Preparatni tezkor ravishda kiritish "qizil odam" sindromini ham keltirib chiqarishi mumkin (titroq, isitma, yurak urishi, tana yuqori yarmi va yuzning qizarishi, ko'krak va orqa mushaklarining spazmlari). Infuziyani to'xtatgandan so'ng, reaktsiyalar odatda 20 daqiqada tugaydi, ammo ba'zida bir necha soatgacha davom etishi mumkin. Vankomisin bilan davolangan bir qator bemorlarda ototoksiklik belgilari kuzatildi. Ular vaqtinchalik va doimiy bo'lishi mumkin. Ushbu holatlarning aksariyati vankomisinning yuqori dozalarini olgan bemorlarda, eshitish qobiliyatini pasayishi va buyrak etishmovchiligi bilan yoki ototoksikoz rivojlanishi mumkin bo'lgan boshqa dorilar bilan, masalan, aminoglikozidlar bilan bir vaqtda davolanadigan bemorlarda kuzatilgan.

Ichak shilliq qavatining yallig'lanish kasalliklari bilan og'rigan ayrim bemorlarda vankomisinni og'iz orqali kiritishda sezilarli darajada tizimli singdirish mumkin, shuning uchun vankomisinni og'iz orqali kiritish bilan bog'liq nojo'ya reaktsiyalar paydo bo'lishi xavfi mavjud.

Potentsial ototoksikligi va nefrotoksikligi tufayli vankomisin buyrak etishmovchiligi bo'lgan bemorlarda ehtiyotkorlik bilan ishlatilishi kerak (qon plazmasidagi vankomisin kontsentrasiyasini nazorat qilish tavsiya etiladi), chunki qonda preparatning yuqori kontsentrasiyasi uzoq vaqt saqlanib qolsa preparatning toksik ta'sir xavfi ortishi mumkin. Maksimal kontsentrasiya 40 mkg/ml dan oshmasligi kerak, minimal - 10 mkg / ml, 80 mkg / ml dan yuqori kontsentrasiyalar toksik hisoblanadi. Buyrak etishmovchiligi bo'lgan bemorlar uchun vankomisin dozasi individual ravishda sozlanishi kerak. Vankomisinni bilan davolanadigan bemorlarga vaqti-vaqti bilan qon tekshiruvi va buyrak funktsiyasini (umumiy siydik tahlili, kreatinin va mochevina azotini) nazorat qilish kerak.

Vankomisinni teykoplaninga allergiyasi bo'lgan bemorlarda ehtiyotkorlik bilan ishlatish kerak, chunki o'zaro kesishgan allergiya holatlari qayd etilgan. Vankomisin qitiqlovchi xususiyati bo'lgan moddadir, shuning uchun eritilgan preparatning tomirlar devori orqali tarqalishi qo'shni to'qimalarning nekroziga olib kelishi mumkin. Tromboflebit kuzatilgan, ammo ularning rivojlanish ehtimoli sekinlashgan holda (2,5-5,0 mg/ml kontsentrasiyasi bilan) suyultirilgan eritmalarni kiritish va in'ektsiya joylarini almashtirish orqali kamayishi mumkin.

Vankomisinni uzoq muddat qo'llash bakteriyalarning chidamli shtammlari paydo bo'lishiga va superinfektsiya rivojlanishiga olib kelishi mumkin.

Kamdan-kam hollarda venaga vankomisin kiritiladigan bemorlarda Clostridium difficile bilan bog'liq psevdomembranozli kolitning rivojlanishi qayd etilgan.

Vankomisin og'iz orqali yuborilgandan keyin yomon so'riladi, shuning uchun uni faqat stostilokokk enterokolit va Clostridium difficile tomonidan kelib chiqqan psevdomembranozli kolitni davolash uchun kiritish mumkin.

Pediatriyada qo'llanilishi

Yangi tug'ilgan chaqaloqlarga (shu jumladan, erta tug'ilgan chaqaloqlarga) buyurilganda qon plazmasida vankomisin kontsentrasiyasini nazorat qilish tavsiya etiladi.

Avtotransport vositalarini boshqarish va mexanizmlar bilan ishlash qobiliyatiga ta'siri 

Vankomisinning transport vositalarini boshqarishga va boshqa potentsial xavfli faoliyat bilan shug'ullanishga ta'siri, diqqatni va psixomotor reaktsiyalarning tezligini oshirishni talab qiladi. Shunga qaramay, vankomisinni qo'llash qon bosimining pasayishi bilan bog'liq bosh aylanishi kabi istalmagan ta'sirlar bilan kechishi mumkinligini yodda tutish kerak. Bosh aylanishi boshdan kechirayotgan bemorlar transport vositalarini boshqarishdan va potentsial xavfli mexanizmlar bilan ishlashdan saqlanishlari kerak.

Endokardit:

Streptococcus viridans yoki Streptococcus bovis sabab bo'lgan (monoterapiya shaklida yoki aminoglikozidlar bilan birgalikda);

enterokokklar tomonidan chaqirilgan, masalan, Enterococcus faecalis (faqat aminoglikozidlar bilan birgalikda);

yurakda klapan almashtirilgandan so'ng Staphylococcus epidermidis keltirib chiqaradigan erta endokardit (rifampisin, aminoglikozidlar yoki ikkala antibiotik bilan birgalikda);

penisillin antibiotiklariga yuqori sezuvchanlik reaktsiyasi va yurak klapanlari kasalligi bo'lgan bemorlarda bakterial endokarditning oldini olish (stomatologik va jarrohlik muolajalardan oldin).

sepsis;

Markaziy asab tizimining infektsiyalari (meningit);

suyaklar va bo'g'imlarning infektsiyalari (shu jumladan osteomielit);

pastki nafas yo'llarining infektsiyalari (pnevmoniya, o'pka abssessi);

teri va yumshoq to'qimalarning infektsiyalari.

eshitish nervi yallig'lanishi.

Ehtiyotkorlik bilan 

Eshitishning buzilganligi (shu jumladan, anamnezda bo'lishi), buyraklar etishmovchiligi, teykoplaninga allergiyasi bo'lgan bemorlar (kesishgan allergiya ehtimoli mavjudligi), homiladorlik.

Boshqa potentsial ototoksik va / yoki nefrotoksik dorilarni (aminoglikozidlar, amfoterisin B, atsetilsalisil kislotasi yoki boshqa salisilatlar, basitrasin, bumetanid, kapreomisin, karmustin, paromomisin, Tsiklosporin, "xalqa" diuretiklari, polimiksin B, tsisplatin, etakrin kislotasi) birga qo'llash va / yoki ketma-ket ishlatilishi bilan ushbu alomatlarning mumkin bo'lgan rivojlanishini diqqat bilan kuzatishni talab qiladi.

Xolestiramin vankomisinning samaradorligini pasaytiradi (og'iz orqali qabul qilinganda).

Antigistaminlar, meklozin, fenotiazinlar, tioksantinlar vankomisinning ototoksik ta'sirining alomatlarini (quloqlarda shovqin, vertigo) yashirishi mumkin.

Vankomisin eritmasi past rn qiymatiga ega, bu boshqa eritmalar bilan aralashtirilganda fizik yoki kimyoviy beqarorlikka olib kelishi mumkin. Ishqoriy eritmalar bilan aralashtirishdan saqlanish kerak.

Vankomisin va beta-laktam antibiotiklarining eritmalari aralashtirilganda farmasevtik jihatdan mos kelmaydi. Vankomisin eritmasini levomisetin, glyukokortikoidlar, aminofilin va fenobarbital bilan aralashtirish yoki bir vaqtning o'zida ishlatish tavsiya etilmaydi. Vankomisin kontsentrasiyasining ortishi bilan cho'kma hosil bo'lish ehtimoli oshadi. Ushbu antibiotiklardan foydalanish o'rtasida v/v tizimni yaxshilab yuvish kerak. Bundan tashqari, vankomisin kontsentrasiyasini 5 mg/ml yoki undan quyigacha kamaytirish tavsiya etiladi.

Bolalarning qo'li etmaydigan joyda saqlansin.

Yaroqlilik muddati -2 yil. 

Yaroqlilik muddati tugaganidan so'ngra qo'llanilmasin.

Mushaklar ichiga yoki venaga oqizib kiritish (masalan, bolyus shaklida) mumkin emas!

Buyraklar faoliyati normal bo'lgan kattalar va 12 yoshdan o'tgan bolalarga preparat sutkasiga 2,0 g dan v/i ga infuziya shaklida kiritiladi (har 6 soatda 0,5 yoki har 12 soatda 1,0 g). Har bir dozani 10 mg/min dan oshmaydigan tezlikda va kamida 60 daqiqa davomida kiritish maqsadga muvofiq. Bir marotabalik maksimal doza – 1,0 g, bir marotabalik maksimal sutkalik doza 2,0 g.

1 oylikdan 12 yoshgacha bo'lgan bolalar: har 6 soatda 10 mg/kg dan v/i ga kiritiladi. Har bir doza 60 daqiqa mobaynida kiritiladi. Tavsiya etiladigan sutkalik doza 40 mg/kg.

Yangi tug'ilganlar uchun: boshlang'ich doza 15 mg/kg ni tashkil qiladi, so'ngra hayotining birinchi haftasi mobaynida 10 mg/kg dan har 12 soatda kiritiladi. Hayotining ikkinchi haftasidan boshlab bir oylikka etguncha – har 8 soatda kiritiladi. har bir dozani 60 daqiqadan kam bo'lmagan vaqt mobaynida kiritish tavsiya etiladi. Preparat yangi tug'ilganlarda qo'llanilganda qon zardobidagi kontsentrasiyasini nazorat qilib borish maqsadga muvofiq.

Tayyorlangan vankomisin eritmasining kontsentrasiyasi - 2,5-5 mg/ml dan oshmaydi. Yangi tug'ilgan chaqaloqlar uchun maksimal bir marotabalik doza tana vazniga nisbatan 15 mg/kg ni tashkil qiladi, bolaga tayinlangan kunlik dozasi kattalar uchun belgilangan sutkalik dozadan (2,0 g) oshmasligi kerak.

Semirib ketgan bemorlar uchun preparat odatdagi dozalarda buyuriladi.

Buyrak funktsiyasi buzilgan bemorlar uchun dozani individual ravishda tanlash kerak. Ushbu guruhdagi bemorlar uchun vankomisin dozasini tanlash uchun kreatinin klirensidan (kk) foydalanish mumkin. Tuzatish in'ektsiya oralig'ini oshirish yoki preparatning bitta dozasini kamaytirish orqali amalga oshirilishi mumkin.

Kreatinin klirensiga qarab dozani to'g'irlash

Ushbu jadvaldan anuriya uchun preparatning dozasini aniqlash maqsadida foydalanish mumkin emas. Qon zardobida preparatning terapevtik kontsentrasiyasini tezda yaratish uchun ushbu bemorlarga tana vazniga 15 mg/kg boshlang'ich dozada vankomisin buyurilishi kerak. Preparatning barqaror kontsentrasiyasini saqlash uchun zarur bo'lgan dozasi kuniga 1,9 mg/kg ni tashkil qiladi. Anuriya uchun vankomisinni har 7-10 kunda 1,0 g dan kiritish tavsiya etiladi.

In'ektsiyalar orasidagi intervallarni oshirib, dozani sozlash

Og'ir darajada buyrak etishmovchiligi bo'lgan bemorlar uchun dozani in'ektsiya oralig'ini ko'paytirish orqali to'g'irlash maqsadga muvofiq: kk 10-50 ml / min - har 3-7 kunda 1,0 g, kk <10 ml / min - har 7-14 kunda 1,0 g.

Qon zardobidagi kreatininning ma'lum kontsentrasiyasiga ko'ra, kreatinin klirensi quyidagi formula bilan hisoblanadi:

Ayollar uchun = olingan natija 0,85 ga ko'paytiriladi.

Gemodializdagi bemorlar: o'tkazuvchanligi yuqori bo'lgan membranalardan foydalanganda dastlabki doza 20-25 mg/kg ni tashkil qiladi. Ta'minot dozalari preparatning qon plazmasidagi qoldiq kontsentrasiyasi asosida qo'llaniladi va preparatning qoldiq kontsentrasiyasini 15-20 mkg/ml darajasida ushlab turish uchun kiritiladi.

Vankomisin yuqori o'tkazuvchanlik membranalari yordamida (masalan, Polisulfon) gemodializ orqali samarali ravishda chiqarib yuboriladi, ammo normal o'tkazuvchan membranalardan foydalanilganda yomon tozalanadi.

Erta tug'ilgan chaqaloqlarda va keksa bemorlarda buyrak funktsiyasining pasayishi natijasida dozani sezilarli darajada kamaytirish talab qilinishi mumkin.

Jigar etishmovchiligi bo'lgan bemorlarda dozani o'zgartirish talab qilinmaydi.

Infuziya uchun eritma tayyorlash va kiritish

Infuziya uchun eritma ikki bosqichda tayyorlanadi.

Buning uchun vankomisinning quruq, steril kukuni bo'lgan flakonga in'ektsiya uchun kerakli miqdorda suv qo'shing: 50 mg/ml kontsentrasiyali eritma olish uchun 1,0 g vankomisin in'ektsiya uchun 20 ml suvda suyultiriladi .

Shu tarzda tayyorlangan eritmani xona haroratida (25°C dan yuqori bo'lmagan) 24 soat davomida yoki muzlatgichda 2 dan 8°C gacha bo'lgan haroratda 96 soat davomida saqlash mumkin.

Tayyorlangan eritmani yanada suyultirish talab etiladi!

Qo'llashdan oldin yuqorida ko'rsatilgan usulda tayyorlangan vankomisin eritmasi 5 mg/ml dan ko'p bo'lmagan kontsentrasiyaga qadar ko'proq suyultirilishi kerak. Erituvchilar sifatida siz in'ektsiya uchun 5% dekstroza (glyukoza) eritmasidan yoki in'ektsiya uchun 0,9% natriy xlorid eritmasidan foydalanish mumkin; erituvchining hajmi 200 ml ni tashkil qiladi. Shu tarzda suyultirilgan preparatning kerakli dozasi kamida 60 minut davomida vena ichiga infuzion shaklda kiritilishi kerak.

0,9% natriy xlorid eritmasi yoki 5% dekstroza eritmasida tayyorlangan preparatning infuzion eritmalarini muzlatgichda 2 dan 8°C gacha bo'lgan haroratda 14 kun davomida faollikni yo'qotmasdan saqlash mumkin.

Parenteral kiritish uchun tayyorlangan eritmani infuziyadan oldin mexanik aralashmalar yo'qligi va rang o'zgarishi uchun vizual tekshiruvdan o'tkazilishi lozim. Mikrobiologik nuqtai nazardan, agar preparat nazorat ostida va tasdiqlangan aseptik sharoitda olib borilmagan bo'lsa, preparat eritmalarini tayyorlashdan so'ng darhol foydalanish kerak. Agar preparatning eritmalari tayyorlangandan so'ng darhol foydalanilmasa, ularni saqlash shartlari va davomiyligi foydalanuvchi zimmasida bo'ladi va yuqorida ko'rsatilgan muddatlardan oshmasligi kerak.

Davolash: glomerulyar filtrasiyani quvvatlashga qaratilgan simptomatik terapiya. Vankomisinni dializ yo'li bilan chiqarib yuborish qiyin. Gemofiltrasiya va Polisulfon ion almashinadigan qatronlar orqali gemoperfuziya vankomisin klirensining oshishiga olib kelishi to'g'risida dalillar mavjud.